argia.eus
INPRIMATU
Salvaxe e IVE
Maddi Galdos Areta 2022ko uztailaren 15a
Zoonomia | Nerea Arrien | Pamiela, 2022

Bestas, animais domésticos e todo tipo de animais á vez bestas e animais domésticos dominan o poemario Zoonomía (Pamiela, 2022) de Nerea Arrien (Lekeitio, 1976). Até a data, o municipio de Lekeitio publicou obras narrativas, sendo este o primeiro que se publicou en poesía, Xabier Lete VIN en xuño. Premio de Poesía. O libro, presentado en seis capítulos como bestiario persoal, recolle corenta e tres poemas.

Estes poemas caracterízanse pola taxonomía de mamíferos, peces, réptiles, etc., e son escamas, plumas, apatx, caninos e espiñas. A disposición poética dos seus comportamentos e características permite unha reflexión sobre as actitudes e características do ser humano que tamén é animal. En concreto, a colección céntrase na muller e a maternidade, e o choque entre estas identidades inclúe temas como familia, coidado, desexo, amor, relacións entre homes e mulleres, etc.: “As mudas da serpe son as miñas pezas / identidades de escamas: / nai, filla, amante, ama de casa, / xa sabes ti, Adamas inevitables que che ves espidas, / que engadilas / que realmente é difícil”. A vaca Bos, a máis narrativa, tamén é un exercicio suxerido polo poema, polo que este traballo nos pode resultar doloroso, pero á altura do espello.

Chama a atención a linguaxe poética utilizado para compor estes poemas: ademais do ton científico predominante, as referencias aos distintos patrimonios e costumes culturais, así como as relacionadas coa relixión, enriquecen ao lector propondo unha lectura que lle resultaba gratificante pero rigorosa.

No espazo que se sitúa entre a repoboación e a véspera, Arriene tráenos a memoria do corpo, coa golondrina convertida en morcego, o corvo disfrazado de pomba. “Escucha / ladrido, o aullido, a invención, a aiuma, a siria, / escoita / escoita / a besta de chama que vive na miña respiración, / escoita / escoita / o animal que non quere envellecer lentamente, / escoita / a femia que sae do zoo entre os meus ósos”. Ao contrario do que o homo bípede denomina evolución inversa da felicidade no poema, a Zoonomía é un percorrido realizado no filete do novos sol.