O último informe sobre a prostitución en Euskadi publicado por Emakunde volve centrarse nas mulleres e despreza o papel dos empresarios que moven o negocio. O informe "Trátaa de mulleres e nenas con fins de explotación sexual en Euskadi: necesidades e propostas" foi coordinado por membros das universidades de Deusto e Comiñas.
Boa parte da investigación baséase en entrevistas con ONG e catro empresarios de clubs, sen a participación de responsables do Goberno Vasco e concellos que outorgan licenzas de actividade. O autor dun dos estudos mencionados no informe, coñecido avogado vasco, ingresou este mes no cárcere condenado por maltratar ao seu ex parella.
Segundo o informe elaborado con datos de 2018, en Euskadi hai 56 clubs, 57 axencias e centros de relaxación relacionados coa prostitución e 380 vivendas, e ao redor de 2.308 mulleres exercen a prostitución. Calcula dous clientes diarios, cobrando unha media de 60 euros por servizo, e conclúe: “Suman un total de 66.470.400 euros”.
"Refírese a varios clubs situados nun polígono industrial de Bizkaia, pero non menciona que o propietario dun deles foi un xefe da Ertzaintza"
Non se desglosan as porcentaxes que as mulleres pagan aos proxenetas polos seus servizos, os alugueres que pagan por durmir en hoteis, clubs e vivendas de proxenetas, nin as pensións alimenticias que lles pagan ou os gastos de control médico.
Unha vez máis, céntrase nos datos das mulleres detidas por prostitución, sen a estatística das detidas por proxenetismo, e limítanse aos casos de proxenetas de nacionalidade estranxeira.
O estudo recolle datos desde o ano 2002. Con todo, non menciona que a maior redada contra o branqueo dos beneficios dos clubs do Estado español, a operación Pompeya do ano 2015, centrábase nunha empresa vasca, xa que 50 clubs do Estado estaban vinculados á empresa Larratruk de Gipuzkoa.
Até 2015, A Rosa, o grupo de empresarios con máis forza nos clubs do Estado español, relacionado coas mafias policiais, tiña a súa sede en Euskadi. O estudo de Emakunde alude tamén a “a recta do amor”: Refírese a varios clubs situados nun polígono industrial de Bizkaia, pero non menciona que o propietario dun deles foi un xefe da Ertzaintza até 2006.
Non é apto estraño nin de oficio nin a nivel persoal. Á beira do noso caserío de Mallabia había un club, tiñamos a sede do xornal Egin en Bilbao rodeada de clubs, vivía no Bilbao A Vella cerca e tampouco me afastei de Ordiziratu.