O premio máis grande da arquitectura deste ano, o premio Pritzker, foi para Francis Kèrèrère. Recoñezo que Kèrè é o único arquitecto negro que coñezo e que non podo nomear arquitecto indio ou peruano, como son capaz na literatura. A educación que recibín e a rede editorial que inspecciono é eurocentrista, coa excepción de Xapón. O premio sinala o pórtico dunha época diferente.
A vida de Kéré pódese levar ao cine. Nacido en Burkina Faso, nunha pequena comunidade sen luz nin auga potable, viu morrer aos seus compañeiros de colexio. A comunidade recadou fondos para converterse en arquitecto que seguise os seus estudos en Berlín. Din que o futuro das comunidades africanas que viven na pobreza está na formación dos seus fillos que lles envían a estudar fóra, convencidos de que mellorarán a súa calidade de vida a través do coñecemento. O relato de Ké confundíuseme coas imaxes de Melilla e metéulleme a inquietude.
Kéré é un arquitecto africano con privilexios, pero un fillo que regresa á súa cidade natal, coa intención de volver ao seu pobo a oportunidade ofrecida pola comunidade. Volverá á comunidade porque con éxito lle permitirá construír máis edificios para a comunidade, ofrecendo valor social ao éxito. Nas imaxes da súa obra aparecen os construtores africanos, mulleres e homes traballando coas mans. Coñeceron a capacidade dos traballadores da comunidade e demostraron técnicas tradicionais e renovadas para facer unha escola, construíndo aulas para o confort con altas temperaturas. O traballo de Ké é irrepetible, xa que se realizou co coñecemento dos aldeáns e a formación das mans, e a calidade dos acabados a man en Europa é inalcanzable, porque a roda do capital acabou coa artesanía. Kèrère desempeña o papel de construtor comunitario, xa que é o encargado de ensinar a profesión a alguén local, para que despois da súa morte a arquitectura siga mellorando a calidade de vida da comunidade. Fermosas leccións desde África.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Sare Herritarrak antolatuta, pasa den urtarrilaren 11n Bilboko kaleak bete zituen manifestazio jendetsuaren ondoren, berriz sortu da eztabaida, euskal presoei salbuespen legeriarik aplikatzen ote zaion. Gure iritzia azaltzen saiatuko gara.
Espetxe politikan aldaketa nabarmena... [+]
Duela gutxi think tank izateko jaioa omen den Zedarriak bere 6. txostena aurkeztu zuen. Beren web orrialdean azaltzen dutenaren arabera, zedarriak ebidentea ez den bidea topatzeko erreferentziak dira. Hots, hiru probintzietako jendarteari bidea markatzeko ekimena. Agerraldi... [+]
Chegou o momento de matricularse nos centros educativos para o curso 2025-26 na CAV, e en moitos fogares o máis pequeno dará un novo paso en setembro, é dicir, escolarizar. Desde Euskal Eskola Publikoa Harro Topagunea apostamos firmemente pola escola pública e queremos... [+]
Desde a aprobación da nova Lei de Educación para Álava, Bizkaia e Gipuzkoa, estamos a escoitar e lendo unha e outra vez que a educación vai ser gratuíta. Escoitamos aos diferentes axentes, tamén ao Departamento de Educación, e nas entrevistas que ofrecemos aos medios de... [+]
A principios de mes, EH Bildu levou a cabo o seu III. Congreso en Pamplona. Trátase, segundo dixo, dun "congreso ordinario" que serve para sacar "conclusións extraordinarias" ou polo menos así o recolleron no relatorio Zutun, aprobada por unanimidade pola militancia proposta pola... [+]
Hai moitas maneiras de conseguir o poder; non todas son bonitas. Hai quen quere repartir o poder e a responsabilidade que iso leva, quen busca o poder. Outros lle respectan demasiado e cada paso, tan medido, non son capaces de tomar decisións. Hai quen non coñeceu nunca o... [+]
O 3 de febreiro comezou o período de prematrícula dos nosos nenos e mozos nas escolas, e como todos os anos queremos lembrarvos por que non parécenos boa idea matricular en relixión. O ano pasado terminabamos o artigo dicindo que “a moitos este escrito resultaravos... [+]
Desde a Asociación de Pais e Nais do Instituto Arratia Tranbia Txiki queremos impulsar unha reflexión na comunidade educativa sobre o uso das pantallas.
Ultimamente existe unha gran preocupación pola influencia das pantallas en nenos e adolescentes. Esta responsabilidade... [+]
Tiña un amigo que traballaba en Porcelana Irabia ata que se pechou, e sempre que iamos a un restaurante ou a un bar a mirar a cunca e o traseiro do prato para saber onde estaba a peza. O mesmo fago eu cando vou aos mercados de antigüidades: miro onde está feito e en función... [+]
Ultimamente cada vez escoitamos máis que moitos mozos non temos poder para comprar unha vivenda. Ás veces parece que non hai máis temas, é certo que é un tema serio. A min, a pesar de estar cerca do 31, aínda me falta un pouco para conseguir a vivenda que vai ser miña... [+]
Iragarki batek mugikorrean salto egiten dit aspaldion. Nire mundua koloreztatuko duela egiten dit promes. Aplikazio horrekin milioidunek bezala erosi ahal izango omen dut. Produktu merkeak, oso merkeak, baita doakoak ere. Momentu historiko soziologikoak eskatzen duen... [+]
Hai conceptos que aparecen por momentos en todas partes e que se converten tamén en mantras. Preséntansenos en si mesmos como positivas e necesarias, sen demasiadas discusións e case sen pensar nelas. Paréceme que un destes mantras é a internacionalización, que ten a súa... [+]
Si, si, así. Non me atrevo a ir máis aló. Que é un pleonasmo? Quizá unha tautología? É posible, pero nesta época que chaman posverdad, os feitos básicos son necesarios. Mirade, si non, á poderoso lema “Ez dá ez!”. Xa sabiamos antes que isto era así, pero dicir... [+]
En 2021 comezamos a escoitar as primeiras noticias sobre o proxecto Guggenheim Urdaibai… O deputado xeral, Unai Rementeria, díxonos que si ou si. Para reforzar as súas palabras, deixou “blindados” 40 millóns de euros cando se construían os museos. Pois ben! Atópanse... [+]