Non é moi coñecida a historia da ópera Madama Butterfly baseada nunha obra do escritor Pierre Loti, locamente namorado de Euskal Herria. Esta obra é Madame Chrysanthème. Ten un argumento similar, aínda que o orixinal de Loti ten un final feliz e no caso de Puccini a historia dá unha volta tráxica.

Tampouco é coñecido que, a pesar de ser unha das obras favoritas do público, a súa estrea non foi moi afortunado. A posta en escena do 17 de febreiro de 1904, no Teatro alla Scala, foi un fracaso. Isto obrigou a Puccini a retirar a obra e a someterse a varias revisións. O estreado en París o 28 de decembro de 1906 pode considerarse definitivo.

Por outra banda, a execución deste traballo tivo un triste camiño. Durante o tres anos que durou a composición de Madama Butterfly producíronse alteracións. Si o 25 de febreiro de 1903 non fóra por accidente de coche cun dos primeiros coches italianos propiedade do mestre, tardaría menos tempo. Non colaboraron os problemas coa súa muller, Elvira, nin as discrepancias cos libretistas Giuseppe Giacosa e Luigi Illica e co editor Giulio Ricordi. Con todo, esta obra é un fito no repertorio operístico do século XX.

A versión ofrecida pola ABAO no Palacio Euskalduna foi sinxela, no mellor sentido da palabra, sen complicacións escénicas. E o máis importante, a voz, poderiamos dicir que a obra se solucionou correctamente, pero non houbo brillo.

O tenor Sergio Escobar seguramente non tivo o seu mellor día, ou quizais o papel de Pinkerton non sexa o que mellor se adapta ao seu instrumento. Pero a verdade é que non convenceu ao público. Tamén é posible que o exceso de volume da orquestra obrigue ao cantante a forzar a súa voz, o que provoca unha emisión máis severa do tenor do normal. En canto á soprano italiana María Agresta, tivo a oportunidade de mostrar a súa voz forte e voluminosa, con momentos de gran beleza como Un bel di vedremo, aria da segunda edición. Con todo, a falta de finura da batuta orquestral ou o ton máis ou menos gris da representación puido influír e Agresta non conseguiu o brillo esperado.