Excelencia na sinxeleza
Rigoletto é unha desas obras que se poden gozar mil veces sen cansarse. É unha das óperas máis destacadas de Verdi, con pasaxes moi coñecidas e de gran beleza e un argumento que atrae ao público. A historia dun xiboso que trata de protexer á súa filla dunha presunta maldición desesperada segue vixente na actualidade, a pesar do excesivo dramatismo e da complexidade dalgunhas partes da historia.
A versión que puidemos ver e escoitar no Kursaal foi sinxela, representada, pero coas limitacións propias dun escenario non moi grande e, ademais, compartida coa orquestra que estaba detrás. En realidade, mise en scène eran uns poucos elementos escenográficos como soporte da acción. Pero todo o peso do espectáculo tomábano as interpretacións vocais e a expresividade dos cantantes, que desde o punto de vista teatral podían facer pouco nun espazo tan pequeno.
Con todo, do devandito non se pode deducir que o espectáculo non merecía a pena ou era pobre. Todo o contrario. O público quedou atrapado na historia, sen fixarse nos elementos distorsionadores, que en realidade non estaban, e ademais quedou fascinado polas excelentes voces que puidemos escoitar.
O tenor portugués afincado en Londres, Luís Gomes, no rol de Duca di Mantova, mostrou as súas claras e seguras agullas, e aínda que nalgúns momentos a voz nasal foi revelando un fraseo de gran beleza e firmeza. Questa ou quella arian falou con moita expresión e sinxeleza, e o famoso A donna é mobile chegou con frescura.
O barítono húngaro Gyula Nagy, no papel de Rigoletto, demostrou a súa capacidade de voz e de interpretar o personaxe de forma convincente. Foi un gran actor.
Pero a estrela que máis destacou no espectáculo foi sen dúbida a soprano romanesa Letitia Vitelaru. Ofreceu unha magnífica interpretación do personaxe de Gilda, chea de inxenuidade e dozura. E cativou ao público no ámbito da voz, coa súa facilidade en todos os rexistros e, sobre todo, coas súas agudas de cristal.
Tanto Excelentia Vogal Ensemble como a Orquestra Clásica de Santa Cecilia estiveron en todo momento no punto, baixo a dirección de Gregorz Nowak.
Grupos de ópera Don Pasquale de
Donizetti: OUSE e Coro da Ópera de Bilbao.
Solistas: S. Orfila M.J. Moreno, F. Demuro, D. Do Castelo, P.M. Sánchez.
Director de escena: Emiliano Suárez.
Escenografía: Alfons Flores.
Lugar: Palacio Euskalduna.
Data: 19 de outubro.
... [+]
Na libraría Hitz de Durango ocorréuseme que a ópera Saturraran merecíase a crítica. Por unha banda, a resposta de Jose Julián Bakedano, a ilusión das palabras de Gaizka Olabarri da libraría, a ilusión de Nekane Bereziartua, que durante tantos anos encargouse da... [+]
Ópera de cámara baseada na obra de Orgia
Pier Paolo Pasolini.
Música: Héctor Parra.
Libreto: Calixto Bieito. Ensemble Intercontemporain.
Director: Pierre Bleuse. Escenografía: Calixto Bieito. Solistas: Ausrine Stundyte (soprano), Leigh Melrose (barítono), Jone Martínez... [+]
Ópera Anna Bolena de Donizetti organizada pola ABAO. Bilbao Orkestra Sinfonikoa. Dirixido por Jordi Bernacer. Coro de Ópera de Bilbao. Dirixido por Boris Dujin. Solistas: Joyce O-Khoury (soprano), Silvia Tro Santafé (mezzo), Marko Mimica (baixo), Celso Albelo (tenor),... [+]
Ópera I Puritani de Bellini organizada pola ABAO. Orquestra de Euskadi. Director: Giacomo Sagripanti. Coro de Ópera de Bilbao. Director: Boris Dujin. Dirección de escena: Emilio Sagi. Escenografía: Daniel Bianco. Solistas: Jessica Pratt (soprano), Xabier Anduaga (tenor),... [+]
Recital de Verdi organizado pola ABAO
Bilbao Orkestra Sinfonikoa. Director: Daniel Oren. Coro de Bilbao Opera. Director: Boris Dujin. Solistas: Angela Meade (soprano), Daniela Barcellona (mezzo), Sergio Escobar (tenor), Giovanni Meoni (barítono), David Lagares (baixo).Lugar:... [+]
Non é moi coñecida a historia da ópera Madama Butterfly baseada nunha obra do escritor Pierre Loti, locamente namorado de Euskal Herria. Esta obra é Madame Chrysanthème. Ten un argumento similar, aínda que o orixinal de Loti ten un final feliz e no caso de Puccini a... [+]
Un dos proxectos máis interesantes da ABAO nos últimos anos foi o denominado Tutto Verdi. Neste ciclo representáronse todas as óperas do compositor Verdi, sen excepción. E a última destas óperas é a que mencionamos a continuación: Alzira.
Por moitas razóns merecía a... [+]
É un pracer poder gozar de dúas obras do século XX que profundan na alma das mulleres no Palacio Euskalduna. Poucas veces poderemos escoitar estas óperas curtas, vivas e, argumentalmente, duras, porque realmente poucas veces prográmanse. E a verdade é que non podemos... [+]
Sempre é pracer gozar dunha ópera de Mozart. No amplo repertorio do compositor de Salzburgo hai auténticas pedras preciosas e non só desde o punto de vista musical. Este é o caso dA clemenza di Perico, unha obra singular, de carácter introspectivo desde o punto de vista... [+]
Operazaleok pozez itxaroten dugu OLBE-ren denboraldiaren hasiera. Eta aurten poza bikoitza izan dugu. Alde batetik, titulu eder-ederra, publikoaren kuttuna izan dugulako, eta, bestetik, interpretazio mundialak disfrutatu ditugulako. Behin baino gehiagotan entzun dugu Bilbon... [+]