argia.eus
INPRIMATU
Atraparache
Xalba Ramirez @xalbaram 2022ko maiatzaren 11
MÄIRÜ | Egilea editore, 2022

Mäirük trouxo de Lapurdi música de tranza. A música electrónica e tribal, ou tradicional, baséase na repetición. Non tes que coñecer a canción para empezar a bailar. A partir da segunda volta cada un sabe o que ten que facer.

O grupo Mäirü realizou unha procura de catro anos para conseguir este disco do mesmo nome. A música baseada na percusión foise desenvolvendo, desenvolvendo armoniosamente e melódicamente o que era moi salvaxe. A procura realizouse entre nove músicos: txalapartas, percusión, batería, sintetizadores, frauta, guitarras e voces.

Con Etzan abriron o álbum e aquí pódese ver a importancia da harmonía, xa que a canción silábica baséase na guitarra. Animale Heroin é unha peza canónica cun ritmo vivo e bailable, sons longos e avistados e voces repetitivas.

O resultado da canción na selva negra esperta a curiosidade. Baséase nun voitre, moi electrónico e de percusión, pero a melodía da voz tamén se baseou na repetición, cun canon e unha harmonía rebelde. Frauta travesera de Perrine Feriol e entrevistas con sintetizadores de Txomin Ugartemendia.

Detroit é a orixe da música techno nos anos 80, nunha cidade devastada pola desindustrialización e a deslocalización. Un grupo de mozos sen futuro e sen esperanzas empezaron a reunirse en fábricas abandonadas, ao redor da música inventada polos mozos afroamericanos Juan Atkins, Derrick May e Kevin Saunderson. Eran sesións de máis de doce horas, sen alcol nin drogas, case dous anos ao día, ata que o mundo, ou mellor os mercados, descubriu.

O techno provén do termo techno rebels, das perspectivas que traballaban co afro-futurismo. Mäirük, consciente ou inconscientemente, deu un paso no futurismo vasco, fuxindo dos clichés chamados estilos.

Porque os grandes cambios non veñen necesariamente de grandes estruturas. Sempre hai unha semente, que leva un futuro no seu interior, disposta a florecer e explotar o gran. Si non me equivoco, Mäirük percorreu un camiño demasiado longo para chegar até aquí. Pero agora levan todo o que aprenderon no camiño e poden transportar a súa voz a través dos caudais dos ríos de primavera. É hora de que as montañas nevadas sepárense.