Os meses fríos de inverno trouxeron consigo o depósito da factura de electricidade e gas, até chegar a triplicarse en moitos fogares, incluíndo o emoticono da gravidade. Este incremento abriu un buraco na contabilidade tanto dos fogares como dos edificios públicos. E non é unha broma cando, entre as medidas adoptadas pola comunidade madrileña para reducir o gasto eléctrico, propuxo reducir o 10% das viaxes de metro de tren, engadindo o emoticono do pánico.
Na Universidade do País Vasco/Euskal Herriko Unibertsitatea, desde a dirección da facultade comunicouse aos profesores as medidas adoptadas para reducir o consumo enerxético e algunhas recomendacións de aforro a adoptar individualmente. No edificio adecuouse o horario da calefacción, priorizando as aulas máis frías e reducindo o horario de aceso nas habitacións que dan ao sur. Aos profesores chamóuselles a atención para non utilizar a luz artificial en espazos con luz natural cando non se utilizan para hibernar computadores e dispositivos e para apagar a luz das oficinas e baños unha vez abandonada a habitación. Máis que medidas de eficiencia enerxética, alertóusenos do costume de gastar enerxía, pedindo que se aplique a mesma lóxica doméstica nos espazos de traballo.
Recordo cando recibín en casa a un arquitecto de Arizona. Traballaba na procura de técnicas arquitectónicas e tecnolóxicas para o aforro enerxético en edificios públicos. Realizou unha viaxe de vacacións a Europa e trouxo consigo a súa obsesión na maleta. Interesouse moito polos patios interiores de moitos dos nosos edificios, polos sensores dos portais comunitarios, pola iluminación nocturna da rúa. Houbo moitas charlas sobre as posibilidades da arquitectura para aforrar enerxía. Como consecuencia da viaxe e as longas conversacións, deixeino en descanso en casa, aproveitando para dar un paseo. Ao volver do paseo, quedei en estado de shock ao ver que todas as luces da miña casa estaban acendidas, mentres o meu amigo estaba nun soño profundo. O seu impacto mostroume sobre a política do xesto de apagar a luz.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Non puiden pechar o caixón despois do último par de medias que me quedaban, as cales se devoraban mutuamente. Así estaba, mal pecho, xa durante dúas semanas, o pixama (na tirada dos pixamas, salvo tres regaladas, non hai pixama; a camiseta “para casa” está chea de... [+]
Estás no bar, na barra, pedindo. No mostrador outras persoas tamén. En breve tocarache a quenda, pero o criado non che preguntou que é o que queres, saltouche e atendeu ao home que veu detrás de ti. Quedóuseche a cara estúpida e queres atraer a atención do camareiro, que... [+]
Gustaríame escribir a esta cousa que levo dentro. Cúmprense case cinco anos da pandemia, e os que eramos mozos naquela época, aínda que seguimos sendo mozas, comezamos a orbitar noutros espazos. A vivenda, o proxecto de vida, a maternidade, o traballo, a saúde... as ordes... [+]
Lembran? O 90% do Parlamento aprobou o Acordo Educativo hai dous séculos –perdoa, dous anos–. A reacción dos congresistas da esquerda moveuse entre euforia e satisfacción moderada. Segundo o documento aprobado, os centros privados seguirían recibindo diñeiro público,... [+]
Estar é facer. Así o di este ano a Feira de Durango, e é certo, polo menos no caso da propia feira e tendo en conta a Euskal Herria. A presente edición é xa a 59 edición da Azoka, e o feito de que cada ano se celebre demóstrao que a Feira de Durango é unha forma de facer... [+]
En Bilbao traballei durante cinco anos con colectivos en risco de exclusión, ao redor da fenda dixital, sobre todo coas mulleres. No camiño, atopeime con violencias machistas e outros moitos problemas. De forma moi orgánica, comecei a relacionarme e a entender o traballo dos... [+]
O Consello de Euskalgintza está a alertar da emerxencia lingüística que estamos a vivir nas últimas semanas. Pasaron bastantes anos desde que se empezou a describir a situación do proceso de revitalización do eúscaro no cruzamento, na rotonda, no inpasse e con palabras... [+]
Os últimos anos saio pouco. Díxeno moitas veces, seino, pero polo si ou polo non. Hoxe asistín a unha sesión de bertsos. “Deséxolle moito”. Si, por iso avisei que saio pouco, supoño que vostedes asisten a moitos actos culturais, e que teñen máis que comparar. Pero... [+]
En 2006, Baltasar Garzón, entón xuíz estrela, sufriu unha especie de revelación e redactou unha práctica que garantía os dereitos dos detidos por terrorismo. O mesmo xuíz viu pasar pola súa sala a centenares de detidos incomunicados, moitos deles con evidentes signos de... [+]
Son un dos máis bonitos recordos que teño no corazón. Naquela época estaba a facer Filoloxía Vasca e fomos a unha sociedade de Arbizu a un concerto de Ruper Ordorika. Alí estaban Rikardo Arregi Diaz de Heredia e Juanjo Olasagarre. Non me atrevín a dicirlle a Arregi que... [+]
Recentemente, ante a pregunta sobre en que consistía a emerxencia climática, un científico deu a excelente resposta: “Mire, a emerxencia climática é esta, cada vez ves no teu móbil máis vídeos relacionados con fenómenos meteorolóxicos extremos, e cando te dás conta,... [+]
Dise que Simone de Beauvoir escribiu que o opresor non sería tan forte si non tivese cómplice nas liñas do oprimido. A min paréceme moi normal... Que queredes? Cando estás pisado, tamén é comprensible que queiras mellorar a túa condición, e para iso é moi útil ofrecer... [+]
Non é tarefa fácil definir o que traerá o novo mandato de Estados Unidos no ámbito económico. O eixo da nova estratexia económica será a peculiar unión entre o liberalismo e o proteccionismo para o sector exterior. A pesar do que ocorreu en Estados Unidos de forma... [+]