Utilizo a axuda imprescindible dos expertos en medicamento no meu ámbito laboral. Na actualidade, Internet ofrécenos mil oportunidades para atopar novas opinións e sorprendentes, así como para ver moitas manipulacións, pero cando encontro a persoas sabias agradezo sinceramente as súas achegas. Sen ir moi lonxe, no medio do bulebule e a confusión da pandemia, atopei interesantes expertos, con criterio e vestiario, pero lamentablemente non tiveron lugar nos medios de comunicación de masas para poder dar a luz que nos era tan necesaria. Estes expertos aínda me axudan a ter outra mirada libre e diferente. A inmensa maioría son e son “perdedores de longo alcance”, sobre todo porque se manteñen moi afastados de intereses escuros e sucios, e ademais están dispostos a cambiar e mellorar o mundo.

Pero fronte a esas mulleres e homes sabios e luminosos, cada día aparecen masas nos medios de comunicación outros “expertos” e “especialistas”. Uns profesores, outros “xornalistas de raza” ou prestixiosos profesionais dispostos a alimentar o discurso dominante do medo. A maioría negou unha e outra vez a posibilidade de calquera debate e, ao mesmo tempo, convertéronse en portavoces da único dogma, insultando sen piedade as diferentes visións ou disidentes.

E agora, unha vez máis, a historia repítese: de súpeto aparecen “expertos” sobre a guerra por todas partes. É máis, algúns están a repetir o seu papel, e con desinformación sobre a pandemia e logo no campo da xeopolítica, tranquilamente, coa mesma soberbia e temeridade que antes. Confunden infinidade de datos sobre armas, estratexias militares ou sobre as necesidades e danos da poboación. Ao xogar con imaxes terribles de tantas persoas, mortas ou vivas, mostran unha enorme falta de respecto e unha desmesurada desvergoña. O seu único obxectivo é crear emocións primarias: odio e medo. Non podemos esquecer que todos estes “expertos vencedores” defenden intereses moi concretos e que as comunicacións oligopolistas utilízanas para iso.

Así está, desgraciadamente, hoxe e aquí, o negocio da comunicación, e por iso deberiamos esforzarnos moito en explorar fontes alternativas de información, a pesar das opinións dos “perdedores de longa duración”.