Ultimamente estiven pensando en reloxos intelixentes e control para nenos pequenos. O meu fillo tamén quere un reloxo intelixente. Algúns destes reloxos poden ser interesantes como ferramenta para o desenvolvemento da autonomía do neno. Outros, con todo, convertéronse nunha ferramenta para os pais e as corporacións. Utilizan o control sobre o neno a través da aplicación, o que supón unha maior atención do neno e os seus pais.

Os reloxos intelixentes que se están vendendo con esta lóxica de control aumentan a necesidade de aumentar a conduta e o control corporal dos nenos. Ao mesmo tempo, convertéronse nunha esixencia para moitos nenos para formar parte do grupo de amigos. A vía de comercialización, por tanto, foi moi ben deseñada e tras este deseño escóndese unha explotación de datos con potencial de promoción de múltiples modelos de negocio.

Hai dez anos, eu mesmo, con algúns amigos, realizé un proxecto deste tipo utilizando a plataforma Arduino. Tratábase dun proxecto relacionado co ámbito sanitario para a monitorización de nenos pequenos enfermos mentres durmían. Reuninme con varios médicos e sacamos un pequeno prototipo do proxecto, non era moi bo. Os nosos coñecementos tamén eran pequenos e o tempo que podiamos dedicar a iso, e abandonámolo. Pero creo que hai unha diferenza entre monitorizar a unha persoa cando está enferma e monitorizar a unha persoa todo o tempo. Con estes dispositivos creáronnos a necesidade de monitorizar os corpos dos nosos nenos en todo momento. O seguinte paso non será a conquista dos corpos dos nenos? Chegariamos a interiorizar a tecnoloxía de control biométrico nos seus corpos? Teremos nenos ciborg? Como vai cambiar iso as relacións entre pais e fillos? Talvez, cando se está pensando en comprar un dispositivo deste tipo, unha forma de decidir pode ser pensar para quen é realmente o dispositivo.