O Partido Socialista recibiu o ladrido en 2017: Só o partido que resultou gañador en 2012 obtivo o 6,36% dos votos. O 10 de abril confírmase o fracaso do partido histórico de esquerda: Non supera a barreira do 2%. Porque a esquerda cambiou, porque a esquerda foi cara á dereita. Pero se hai un cidadán de esquerdas e como en 2017 situouse no extremo da esquerda. Jean-Luc Melenchau recibe o 21,95% dos votos e por 0,8 non pasa á segunda volta. A suma dos votos recibidos polos demais partidos de esquerda alcanza o 10%.

Así, unha vez máis está a ameaza da punta da dereita e, como en 2002 e 2017, a esquerda ten que facer un vote utile ou un voto valioso, votando á dereita para obstaculizar o extremo dereito. O certo é que, a diferenza de hai cinco anos, sabemos cal é a cara real de Macron e que quedou claro que está na política da dereita, no ultra liberalismo. Nesta ocasión non recibirá os votos de todas as esquerdas que en 2017 decidiron cortar o camiño á extrema dereita. En 2002 a vitoria do extremo dereito por sorpresa e terror provocou que o cidadán se mobilizase e o 82,21% votase contra Le Pen, fronte ao 66,10% de 2017. O gran misterio entre as dúas voltas é o lugar que ocupará este vote utile. A abstención é a segunda. En 2002 houbo manifestacións contra o extremo dereito entre as dúas voltas. Pasaron vinte anos e foinos habitual situar o extremo dereito entre os vencedores da primeira volta e as manifestacións desapareceron co tempo. Alta, Le Pen crece ano tras ano a posibilidade de acceder ao poder.

Unha parte do electorado de Melencesta tamén votará a favor de Le Pen. Á esquerda ou á dereita, porque un grupo vai elixir a punta, un cambio famento, cansado da dificultade socioeconómica que hai que padecer no día a día. Iso sábeo tamén Le Pen e entre as dúas traducións dirixirase aos votantes de Melencesta: "A quen queremos dar poder ao diñeiro ou á persoa? Niso está a cuestión. Supoñamos a importancia que outorgamos á solidariedade cos máis débiles, á posibilidade de ter dereitos garantidos ou á inclusión saudable na xubilación", sinalaba na valoración dos resultados da primeira volta. Le Pen trata de sacar partido da miseria do humilde cidadán, como adoita facer o extremo dereito.

Pero a segunda volta entre Macron e Le Pen non é unha sorpresa, e agora os da esquerda teñen o vestíbulo de non acordar entre os distintos partidos da esquerda. Con todo, o ano pasado os promotores dos primarios populares tentaron completar a unidade. Pero Melenchau, Jadot, Hidalgo e Roussel rexeitaron a proposta de apoiar a candidatura de Christiane Taubira que gañou primarios. A esquerda está en crise, como en moitos países do mundo, no Estado francés. A esquerda ten a necesidade de escoitar os desexos e consellos da cidadanía de esquerdas e canalizar algúns cambios desde a autocrítica. A diferenza da esquerda, que só se presenta, porque Macron e Le Pen son fortes. Este ano non quixo facelo. Aprende para: