Cal é a cor da enerxía? Por que nomear enerxía verde? O dicionario di que a enerxía é a capacidade dun sistema para traballar, e iso non ten cor. Pero nós pomos unha cor á enerxía segundo a fonte orixinal. Chamamos negro ou gris á que se obtén dos recursos fósiles (carbón, petróleo, gas). O hidróxeno rosa é o derivado do uranio e o hidróxeno amarelo o que obtemos de fontes mesturadas (fósiles e renovables). E sería verde a procedente de recursos renovables. É comprensible o enfado do público cando a Unión Europea (UE) en 2021 declarou en modo transitorio o gas e a enerxía nuclear como verdes. Que truco!

Paradoxo enerxético. Francia non quere renunciar á enerxía nuclear e Alemaña ten demasiada dependencia do gas ruso. Os dous principais líderes/motores da UE impuxeron esta "verdor" para respirar no camiño da transición enerxética. E para vender fume! Este sorprendente paradoxo sitúa a Europa fronte ao vergoñoso espello do seu sistema enerxético: por unha banda o clima e por outro a dependencia dos combustibles fósiles procedentes dos petro-estados autoritarios. A UE segue sendo o principal cliente enerxético de Rusia, con cerca do 46% do gas natural da UE e o 25% do petróleo procedente da Federación Rusa en 2021. E por encima da retolica verde non debemos esquecer: A UE incrementou as súas importacións de gases do 25% ao 40% nos últimos dez anos.

Os proxectos que están a crecer en enerxía nuclear en Europa do Leste, como Bulgaria e Hungría, e o mercado nuclear do uranio están baixo o control de Rusia. As tensións vividas ao redor das centrais nucleares tras a invasión ucraína non achegan boas noticias, é dicir, a nuclear non pode ser unha fonte de enerxía futura.

Agora con présas. Non só os gobernos europeos, senón tamén as corporacións enerxéticas están urxentemente buscando enerxías verdes para manter o negocio enerxético. A Axencia Internacional da Enerxía estima que para 2025 a extracción de petróleo reducirase ao 20% no mellor dos casos, algo que non se viu no II. Desde a Guerra Mundial. Segundo Antonio Turiel, o problema do modelo de transición enerxética actual é que se quere fosilizar a enerxía viva, as enerxías renovables, a enerxía que segue os ritmos da natureza e que está dispersa por todo o territorio, nunha enerxía concentrada que siga os ritmos do mercado capitalista. E nese camiño o único verde é o dólar.