Ao redor da guerra, cada vez máis preto da guerra, na guerra cotiá, para sobrevivir a guerra, que é a economía se non é a guerra. Afixéronnos a unha economía baseada nas relacións de expropiación, acumulación e opresión, e aínda que estamos empapados dunha actitude ética contra a guerra, parécenos normal estar rodeados de guerras provocadas por relacións económicas adversas. Sempre atoparemos un súper vilán que faga aceptable o necrocapitalismo. Porque asumimos os valores hexemónicos da economía capitalista, a competencia, o mercado e o capital son os principais instrumentos para gobernar as nosas sociedades, aínda que iso requira guerras. Porque esa é a economía, non? Non.
"Teremos que seguir creando proxectos de construción de territorios independentes para que, desde abaixo, empezando polo solo, as vidas sexan cada día vivibles para todos"
Xa é hora de designar adecuadamente á economía capitalista. Baseado nas relacións de expropiación, acumulación e opresión, modelo esgotado que culminará toda a súa vida antes da aprobación da decadencia. Iso é guerra e non economía.
Por tanto, nestes tempos de polarización, aceptemos o colapso, o final. Non imos elixir no mercado, non imos apostar polo guerreiro humanitario, nin polo que utiliza o poder acumulado dos obreiros para facer a guerra contra os cidadáns. Non queremos o camiño central, o que queremos é o final, para que a vida se manteña no solo.
O territorio das relacións baseadas na cooperación, onde vive a humanidade cooperativa, é outra dimensión para algúns, a realidade cotiá para moitos. As relacións constrúense con solidariedade radical, os recursos son comúns e as necesidades articúlanse desde a economía moral. A economía fana os instrumentos autoformados para satisfacer colectivamente necesidades e desexos, mediante a acumulación de relacións entre iguais. A ecoloxía, o feminismo e o traballo independente delimitan o territorio comunal mediante relacións libres e vínculos de compromiso. É unha economía para a vida. Economía.
“Imos terminar con todo isto, e nunca nos esqueceremos de gozar ao máximo do belo e o mellor”, escribiu nos momentos máis estreitos Rosa Luxenburg, a comburente comunista e, por tanto, militante da guerra. Imos terminar con todo isto e imos seguir creando proxectos de construción de territorios independentes para que, desde abaixo, empezando polo solo, as vidas sexan cada día vivibles para todos. Retomando novas relacións e traballando as emancipacións, tamén tras o colapso temos un longo camiño para recuperar a economía, pero non hai outro camiño para que a prosperidade sexa para todos.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
O 26 de setembro é o Día Europeo das Linguas, que debería ser un día importante para os vascoparlantes. Temos moito que celebrar, o mesmo que temos para denunciar a moitos outros. Pero decidín falar do que temos por celebrar hoxe e reivindicar a fortaleza que esta sociedade... [+]
Agosto é o mes das vacacións para moitas persoas, incluídas as que gobernan. E, con todo, é habitual aproveitar o mes de agosto para tratar algúns temas sen moito ruído, aínda que de gran importancia.
É o que está a suceder co proxecto de centralización da xestión de... [+]
"Cantos van facer en eúscaro en 2075?". O artigo que acaba de publicar Kike Amonarriz en prensa ten un título sobrecogedor. Antes que en Euskal Herria, fíxose unha pregunta deste tipo en Cataluña. Joan M. O sociolingüista tolosarra esperto quixo compartir connosco as... [+]
A lema de Euskaltzaindia é "ekin eta jarrai" ("ekin eta jarrai"), ilegalización de Euskaltzaindia. Non sei por que a Academia non foi ilegalizada, as tres palabras apareceron no seu logotipo. As denuncias realizáronse con menos -e (os dunha idade lembramos o casete dA orquestra... [+]
Estásenos acabando a vergoña? Este é o diagnóstico de varios autores actuais. Xa non existe unha mirada que nos poida avergoñar? Outra cousa que Jean-Paul Sartre describiu en 1943 ao redor da vergoña, é que alén da fechadura, co ollo pegado na ranura da chave, unha... [+]
O problema do afrancesamiento dos nomes dos lugares de Euskal Herria non só débese á falta de consideración do idioma nos paneis de sinalización, senón tamén á execución dunha decisión sobre a domiciliación que se tomou hai uns anos.
En definitiva, as decisións... [+]
Para as potencias, a táctica da salami é atractiva. Consiste en cortar filetes de forma progresiva. Coa ampliación da OTAN, as violacións da lexislación internacional, os cambios de réxime e a proliferación internacional das súas bases militares, Estados Unidos reduciu a... [+]
Neste domingo chuvioso, vivimos con responsabilidade a sorte das persoas que viven en desasosego ante os diversos conflitos que existen no mundo. De lonxe, parece que non podemos liberarnos das mans de moitos gobernantes que actúan cara ao poder. Moitos seres humanos viven no... [+]
Os primeiros de setembro, estreas, novidades e estreas: novo estoxo e caderno, primeiro encontro cos membros do grupo para os cursos e/ou actividades aos que se apunta, unha ampla oferta de actividades nas páxinas de publicidade onde poder encher a axenda do curso, compondo a... [+]
É nai, de Perú, e non podería empezar a aprender eúscaro de cero, como lemos nos xornais (era mentira): aquí talvez si, porque aquí o concello garante ese dereito (Hernani). Si vénme a min ao finalizar o curso (tal e como me viñeron), preguntando que pode facer coa miña... [+]
Se preguntásemos cal do catro concertos que máis lles gusta é o do “catro estaciones” de Vivaldi, as respostas dar en igualdade, a metade a primavera e a outra metade o outono. Con todo, a balanza torceríase a favor da primavera, quizá por ser a máis escoitada.
Si, a... [+]
Con este artigo, o movemento BDS quere facer un boicot público ao acto que se celebrará o próximo 24 de setembro no Guggenheim de Bilbao. Na mesma, contarán coa presenza do recoñecido artista sionista, Noa, que presentará o seu último traballo discográfico.
Cando no... [+]