- Atopei diferentes maneiras de pensar na dixitalización do coidado das persoas dependentes: por unha banda, un relato que di que a tecnoloxía é capaz de salvar á humanidade e, por outro, un relato que entende a tecnoloxía como un mero apoio nas obras do home e a natureza, entendendo que a solución dos problemas que lles afectan só está en mans dos seres humanos.
No caso da tecnoloxía salvador, xa estamos a ver un mundo no que o benestar físico das persoas dependentes pode seguirse a distancia a través das tecnoloxías da dixitalización. Neste relato, as tecnoloxías achegan beneficios para desenvolvementos tecnolóxicos e de novos campos de traballo con eles, redución de custos das persoas de atención presencial na evolución da automatización, novos coñecementos cos datos que achegará esta automatización e novidades para crear mercados diferentes...
Si centrámonos nas persoas en situación de dependencia, cal é o maior beneficio para elas neste relato? Autonomía? Pero, que hai detrás da idea de autonomía? Sospeito que se entende a autonomía como un medio para reducir a necesidade das persoas. Si até agora a necesidade física foi o principal motivo para fomentar as relacións coas persoas en situación de dependencia, que tipo de relacións imos establecer con elas? Ímolos a deixar illados? En soidade? No triplo servizo, coñecemento e mercado, onde queda a persoa en situación de dependencia? É un obxecto estudado en todo momento e que ten o carácter de materia prima de mercado?
Quizais deberiamos repensar o camiño que está a tomar a dixitalización do coidado. As persoas temos que pensar mellor como podemos afrontar este reto coa axuda da tecnoloxía. As reivindicacións do 8 de marzo asociáronse en gran medida ao coidado. Con todo, a natureza do coidado está a cambiar, xa que ven en si mesmas posibilidades de crear novos mercados. Unha vez máis nos toca estar atentos si queremos que a dixitalización do coidado desenvólvase desde un punto de vista feminista.