Ao cabo dun mes, as feministas sairemos a tomar as rúas o día das mulleres* traballadoras. Temos unha cita anual que organizamos e preparado con entusiasmo cada ano. A semana pasada fixemos unha mirada retrospectiva na asemblea de Portugalete, lembrando as folgas feministas de 2018 e 2019.

Coa folga puxemos a punto o sistema de folga e denunciamos, entre outras cousas, as opresión que produce a división sexual do traballo coas mulleres*. É máis, convidamos as mulleres a que deixen de facer as tarefas de coidado que facemos gratis e en nome do amor, que son as que sustentan a vida e que lles poriamos en perigo o mundo.

Non fomos os únicos nin os primeiros. A primeira pedra foi colocada polos arxentinos, quedando o país completamente parado durante un día. Collemos a testemuña en Euskal Herria e, xunto con outros territorios, tomamos as rúas. O éxito foi inmediato. En 2019 reivindicamos a necesidade de situar as vidas no centro fronte ao sistema heteropatriarcal capitalista. O éxito repítese. O movemento feminista de Euskal Herria fixo un gran labor de auto-organización, as folgas feministas foron históricas.

O 8 de marzo de 2020 foi domingo. Non chamamos folga, pero si collemos as rúas. A necesidade e a forza da organización foron o eixo: “Organiza forzas, suma á loita feminista. Baixo a lema “Ídesnos diante!”. Poucos meses despois metéronnos en casa pola situación creada polo COVID-19, fomos confinados. Quixeron facernos crer que a causa da infección do virus foi a dos suxeitos feministas que participamos nestas mobilizacións. A pesar de todo, todos os cidadáns estabamos en casa, saïamos á rúa para facer a compra ou para ir aos empregos que son esenciais. A mobilización ou calquera protesta custounos moito tempo e esforzo. Aínda nos está custando.

Necesitamos abordar a lema e a intención do 2020, temos que facer visible a necesidade de organizarnos no movemento feminista. Para que teñamos un movemento forte, temos que organizar, unir e cohesionar ao suxeito feminista, suxeito da loita, entre axentes múltiples e diversos. Tócanos dar continuidade ao camiño emprendido. A pandemia exponnos un desafío enorme ante os nosos ollos: a loita e a construción dun Sistema Público Comunitario de Vixilancia para deixar de mercantilizar o coidado e para que as mulleres* deixen de vixiar gratuitamente en nome do amor. Para afrontar este reto é posible que teñamos que recorrer a diferentes formas de loita, incluída a folga. Por tanto, organizémonos e enchamos as rúas, o 8 de marzo de 2022 estamos á porta.