Hai dez anos, coincidindo coa explosión de Fukushima, intensificouse o debate sobre as fontes de enerxía en case todo o mundo, pero sobre todo en Europa. Alemaña asumiu o liderado para substituír aos nucleares a medio prazo; España e Francia, polo menos coa boca pequena, manifestaron a súa intención de seguir o mesmo camiño. Pero enseguida xurdiu o debate sobre o que había que facer cos residuos nucleares, e o nó ao redor desta cuestión difuminó aos poucos o debate nuclear e, finalmente, fíxoo desaparecer.

Na época da pandemia apenas se discutiu porque a sociedade estivo durmida e as necesidades enerxéticas foron menores que en anos anteriores, pero nesta época que parece o final da pandemia produciuse un forte debate, xa que ao saír de casa as necesidades enerxéticas están a crecer exponencialmente.

Recentemente, o presidente francés anunciou axudas por valor de 30 mil millóns de euros para apoiar á industria francesa. Unha parte desta cantidade destinarase á creación de pequenas industrias nucleares. Como os anos de transición enerxética van ser necesarios, Macron dicía que poden ser unha ferramenta perfecta para axudar a esa transición que vai durar décadas. Os defensores desta tecnoloxía aseguraron que as centrais que suporían unha cuarta parte da potencia das centrais nucleares clásicas construiranse de forma segura, en pouco tempo, coma se fosen cogomelos. China e EE.UU lanzáronse a este camiño e en Europa hai opinións contrapostas: Francia e os Países Baixos, por exemplo, son partidarios diso e Alemaña segue negándose.

A pesar de que nos últimos dez anos a implantación das enerxías renovables hase case duplicado, o seu peso segue sendo moi baixo, por baixo do 10% do consumo enerxético actual. O consenso mundial sobre a necesidade de combater o efecto invernadoiro, a redución das emisións de dióxido de carbono e metano, é cada vez máis amplo, pero tendo en conta que as necesidades enerxéticas da sociedade aumentan cada ano e que a implantación das enerxías renovables ten grandes altibaixos, o camiño dos pequenos nucleares que Macron véndenos pode avanzar e nas próximas décadas podemos atopar a Francia, Europa e o mundo infestados de centrais nucleares.

Europa acaba de aceptar que os nucleares se chamen “verdes”, e o mesmo ocorre co gas que defende Alemaña. A este tipo de enerxías acenderáselles un semáforo verde en toda Europa e tamén no País Vasco. “Nucleares”, impulsada nos anos 70 ao redor da central de Lemoiz. Non, grazas” terá continuidade?