Confirmando
A principios de novembro de 1976, un novo home que acababa de coñecer contoume que no Reino Unido habían xurdido grupos de liberación da homosexualidade, como o Gai Liberation Front, que soñaba con crear unha asociación similar en Euskal Herria.
Contesteille que non o vía posible, que en nós a relixión tiña un poder e unha forza enorme, e que os vascos eran machistas. Con todo, quizá porque sempre fun un pouco optimista, decidín acompañarme nese tolo soño. En definitiva, intentos libres.
A verdade é que estaba convencido de que probablemente o soño converteríase nun pesadelo antes de que tarde. Pero non foi así. As cousas foron sucedendo mellor e máis rápido do que crían e esperaban.
"En 1976 un novo home contoume que os grupos de liberación da homosexualidade no Reino Unido, como o Gai Liberation Front, tiñan soño de crear unha asociación similar en Euskal Herria"
Despois de reunirnos e falar con varias persoas, no mes de xaneiro fomos capaces de presentarnos publicamente. Pronto, aparecemos na prensa e comezamos a recibir a invitación para ir dar charlas desde cada vez máis sitios. Aínda que pedimos a legalización, que era imprescindible para a organización dos eventos, non chegamos até 1983, porque Martín Vila non nos quería legalizar. Estenderse a case todos os países, entrar en contacto con partidos políticos e outros movementos populares, organizar primeiras manifestacións... Para cando nos demos conta, modificamos a Lei de Perigo e Reinserción Social que penalizaba a sospeita de ser homosexual. A continuación virían outros moitos cambios lexislativos.
Por lei, sempre tivemos claro que o máis importante é a propia sociedade. Nós soñabamos cunha sociedade máis xusta e igualitaria. Aínda que poida dicir con orgullo que a sociedade tamén foi transformándose, hai que recoñecer tamén que neste campo aínda temos moito por facer e por facer.Outros moitos grupos
como o noso apareceron e desapareceron ao longo de décadas, engadindo á loita matices, o local… en definitiva, a cor. A presenza do movemento LGTBI+ foi facéndose cada vez máis patente en todos estes ámbitos.
Con todo, cambiaron os tempos e a maioría dos grupos fóronse baleirando. Os mozos pensaban que todo, ou case todo, estaba conseguido. Nestes grupos quedamos poucos e maiores, sen substitución aparente. Situación decepcionante. Nos últimos anos, con todo, parece que o movemento resucitou e moitas persoas achegáronse con entusiasmo para traballar. Menos mal! E é que veñen correntes opostas e preocupantes. Temos que manter a loita para seguir soñando inevitablemente. Confirmando.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Hai quen, sendo un cerebro brillante, con definicións de "pouco detalle", son expertos en transformar e transformar o mesmo, dito doutro xeito. Era súa e foi un proxecto in eternum que se repetiu durante décadas. Esta era unha das principais razóns para deixar de ser... [+]
O 26 de decembro, durante un ataque aéreo, o Exército israelí matou a cinco xornalistas palestinos que tentaban chegar á cidade. Con eles mataron a 130 xornalistas palestinos. Esta noticia lembroume un par de cousas, a primeira, a persecución que sofren os verdadeiros... [+]
Nos últimos meses tocoume traballar en varios institutos e, nalgún momento, tiven que falar cos alumnos das posibilidades que ofrece o mercado laboral. A tipoloxía dos alumnos é variada e nunha mesma cidade varía moito dun barrio a outro, dun instituto a outro, e tamén... [+]
A nena que aparece no centro da fotografía, que dificilmente se pode considerar histórica, está a escribir unha lista de adxectivos: eu, ti, el, nós, vós, eles. Mirando cara abaixo, non puiden ver como era a súa mirada.
Insensible ao labor do fotógrafo, vostede, lenta e... [+]
Cando traballas con persoas maiores ou con persoas con diversidade física e neuronal, dásche conta de que a idea da competencia na nosa sociedade limítanos moito como especie. É dicir, o noso sistema ponche en valor por facer as cousas de maneira específica, e o que non o... [+]
Quería escribir polas luces de Nadal e reivindicar que se converta nunha tradición anual nesta época de iluminacións de rúas, un espazo público acolledor, alegre e gozoso desde o punto de vista da clase. Pero, por suposto, tamén espazos públicos cálidos onde algúns... [+]
Perdoa aos carballais, encinares, olmos, garzas, fresnos, alisedas, castañares, bidueiros, gorostidias, manzanales, piñeirais e a todas as sociedades das árbores, pero hoxe o hayedo ten unha cita con motivo das celebracións da fronteira invernal.
Resúltame máis fácil... [+]
Volve Euskaraldia. Ao parecer, será na primavera do ano que vén. Xa o presentaron e a verdade é que me sorprendeu; non o propio Euskaraldia, senón a lema del: Farémolo movéndonos.
A primeira vez que a lin ou escoitado, vénme á cabeza o título da obra que puxeron para... [+]
Ildo beretik dator Eusko Jaurlaritza berriaren politika. Hitzak bai, baina ekintzak ez dira argi ikusten Pradalesen gobernuak aurkeztutako aurrekontuan.
Cando o sistema colonial capitalista heteropatriarcal cuéstionase e loita, ataca sen piedade. Utilizando todas as ferramentas ao seu alcance para fortalecer, fortalecer e consolidar o poder institucional, os medios, a xustiza, a lingua, a cultura, a violencia...
En Suíza,... [+]
Non sei si vostedes tamén teñen a mesma percepción –recoñézoo: aquí empecei a escribir de maneira acientífica–. Refírome á extensión natural da palabra preguiza. Cada vez escoito máis nos recunchos de Hego Euskal Herria: eúscaro, español e, por suposto,... [+]
Moitos en Nadal sentimos máis preguiza que ilusión ao pensar nas comidas e encontros familiares. Pero adiantámosvos que non é a comida a que nos fai sentirnos colectivamente incómodos, senón a normatividad que define á familia tradicional. É máis,... [+]
Sempre me pareceu máis significativo o modo que se di en castelán aos carruajes que se poden atopar aquí e alá: humilladero. Non é un nome bastante lixeiro, branco ou non ten ningunha connotación? Á fin e ao cabo, todo o que pasaba por alí debía ser humillado. É sabido... [+]
O final da República Árabe Siria causou unha gran sorpresa pola forma en que se produciu: rápida e case sen resistencia. Con todo, non é tan estraño si temos en conta que o país estaba destruído, empobrecido e trocado. Hai tempo que a maioría dos sirios non se preocupaba... [+]