Vida
Como tantos outros, fomos á manifestación convocada en Bilbao contra o paso de COVID. Alegroume moito ver cantas persoas había nela de diferentes idades, cores, vestidos e linguaxes, e atopei entre eles a amigos de batallas da universidade ou a recoñecidos campesiños.
No mundo rural o control das administracións sobre as persoas e o territorio é menor, estamos afeitos liquidar pola nosa conta os problemas que nos xorden en lugar de esixirnos. Quizá por iso vivimos con moita máis flexibilidade e distancia as medidas que se derivan da pandemia.
Na agricultura ecolóxica, tampouco queremos para nós o que non queremos para as nosas plantas e animais. Por tanto, é normal que sexamos receos de vacinas xeneticamente adaptadas e atopemos a tantos campesiños manifestando.
Os nenos tamén foron os protagonistas da convocatoria. Como consecuencia dos dudos que xera a vacinación dos nenos, a dureza dos protocolos escolares e as presións e situacións violentas que están a sufrir as familias.
"Non coñeceramos nada diso e o que está a pasar é difícil de entender. Non sabemos onde están os intereses e non é fácil predicir os cambios de vida do futuro"
No noso caso non temos televisión en casa, pero vendo o ton que tomaron os medios de comunicación ao comezo da pandemia, decidimos apagar rádioa non só para a música, senón para o resto. Creo que foi unha das mellores medidas adoptadas para a nosa saúde.
Sempre fomos críticos cos poderosos e seguimos sendo críticos durante estes dous anos. Desde o principio de Pandemia sentiamos que as medidas, prohibicións e consellos das autoridades eran boas para elas, pero non tiñamos tan claro si eran as mellores para nós. Por iso sempre actuamos co noso sentido común. Cando a horta estaba prohibida, respiramos aire limpo sempre que puidemos e fomos a Iparralde e a Navarra por ser o noso país, aínda que os límites sexan pechados.
Prohibiuse o debate e non se permitiu falar comodamente do tema, todos nos quixeron violar a camiñar nunha soa dirección. Nesta situación tratei de percorrer o meu camiño e de eludir o máis silenciosamente posible as medidas fóra da lóxica, ata que os recortes de dereitos do paso COVID leváronme a protestar.
Non coñeceramos nada diso, e o que está a pasar é difícil de entender. Non sabemos onde están os intereses e non é fácil prever os cambios de vida do futuro. Pero a Vida permitiu abrir voces críticas ante o silencio da maioría de partidos, sindicatos e axentes, e non sentirse sós. Non é pouco e non somos tan pouco, xa veremos o que vai dar.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Hai quen, sendo un cerebro brillante, con definicións de "pouco detalle", son expertos en transformar e transformar o mesmo, dito doutro xeito. Era súa e foi un proxecto in eternum que se repetiu durante décadas. Esta era unha das principais razóns para deixar de ser... [+]
O 26 de decembro, durante un ataque aéreo, o Exército israelí matou a cinco xornalistas palestinos que tentaban chegar á cidade. Con eles mataron a 130 xornalistas palestinos. Esta noticia lembroume un par de cousas, a primeira, a persecución que sofren os verdadeiros... [+]
Nos últimos meses tocoume traballar en varios institutos e, nalgún momento, tiven que falar cos alumnos das posibilidades que ofrece o mercado laboral. A tipoloxía dos alumnos é variada e nunha mesma cidade varía moito dun barrio a outro, dun instituto a outro, e tamén... [+]
A nena que aparece no centro da fotografía, que dificilmente se pode considerar histórica, está a escribir unha lista de adxectivos: eu, ti, el, nós, vós, eles. Mirando cara abaixo, non puiden ver como era a súa mirada.
Insensible ao labor do fotógrafo, vostede, lenta e... [+]
Cando traballas con persoas maiores ou con persoas con diversidade física e neuronal, dásche conta de que a idea da competencia na nosa sociedade limítanos moito como especie. É dicir, o noso sistema ponche en valor por facer as cousas de maneira específica, e o que non o... [+]
Quería escribir polas luces de Nadal e reivindicar que se converta nunha tradición anual nesta época de iluminacións de rúas, un espazo público acolledor, alegre e gozoso desde o punto de vista da clase. Pero, por suposto, tamén espazos públicos cálidos onde algúns... [+]
Perdoa aos carballais, encinares, olmos, garzas, fresnos, alisedas, castañares, bidueiros, gorostidias, manzanales, piñeirais e a todas as sociedades das árbores, pero hoxe o hayedo ten unha cita con motivo das celebracións da fronteira invernal.
Resúltame máis fácil... [+]
Volve Euskaraldia. Ao parecer, será na primavera do ano que vén. Xa o presentaron e a verdade é que me sorprendeu; non o propio Euskaraldia, senón a lema del: Farémolo movéndonos.
A primeira vez que a lin ou escoitado, vénme á cabeza o título da obra que puxeron para... [+]
Ildo beretik dator Eusko Jaurlaritza berriaren politika. Hitzak bai, baina ekintzak ez dira argi ikusten Pradalesen gobernuak aurkeztutako aurrekontuan.
Cando o sistema colonial capitalista heteropatriarcal cuéstionase e loita, ataca sen piedade. Utilizando todas as ferramentas ao seu alcance para fortalecer, fortalecer e consolidar o poder institucional, os medios, a xustiza, a lingua, a cultura, a violencia...
En Suíza,... [+]
Non sei si vostedes tamén teñen a mesma percepción –recoñézoo: aquí empecei a escribir de maneira acientífica–. Refírome á extensión natural da palabra preguiza. Cada vez escoito máis nos recunchos de Hego Euskal Herria: eúscaro, español e, por suposto,... [+]
Moitos en Nadal sentimos máis preguiza que ilusión ao pensar nas comidas e encontros familiares. Pero adiantámosvos que non é a comida a que nos fai sentirnos colectivamente incómodos, senón a normatividad que define á familia tradicional. É máis,... [+]
Sempre me pareceu máis significativo o modo que se di en castelán aos carruajes que se poden atopar aquí e alá: humilladero. Non é un nome bastante lixeiro, branco ou non ten ningunha connotación? Á fin e ao cabo, todo o que pasaba por alí debía ser humillado. É sabido... [+]
O final da República Árabe Siria causou unha gran sorpresa pola forma en que se produciu: rápida e case sen resistencia. Con todo, non é tan estraño si temos en conta que o país estaba destruído, empobrecido e trocado. Hai tempo que a maioría dos sirios non se preocupaba... [+]