A posibilidade de crear está relacionada con moitos ámbitos da vida. Non se necesitan moitos recursos para crear. Cuns paus podes debuxar no solo, facer ruído no bosque, construír unha caseta… pero o mundo que creamos ten beneficios e limitacións. Estas limitacións foron adaptadas polas nosas formas de crear. No mundo actual, a maioría das persoas achegamos gran parte das nosas vidas en pequenos pisos de pobos e cidades. Ter un recuncho para crear algo físico nestas casas pequenas non é fácil. Neste sentido, é moi comprensible o que o computador supuxo como recurso de creación para moitas persoas. Ademais, as creacións con computadores superan as limitacións do noso corpo e do espazo para a difusión e a creación conxunta de obras a través de Internet. Quizá no noso seo estendeuse a idea de que hai poucas posibilidades de influír sobre o que temos cerca, e desenvolvemos no seu lugar a dimensión dixital da creación. Non hai que esquecer a sustentabilidade, e nesta ocasión o espazo dixital tamén trae consigo oportunidades para cambiar as formas de facer as cousas. Aínda que o escenario dixital non é o único, a maioría dos creadores achéganse ás táboas que achegan á promesa dun gran mercado. Con todo, nestes tablados masivos hai novas regras, e para obter beneficios hai que traballar para os alágenos. Nesta situación, non é fácil comprender quen é o xefe, nin para quen se traballa. Os creadores das costuras adquiren coñecementos para triunfar nas táboas que coñecemos como "Paisaxes": cantos segundos tes de atención, canto tempo debe durar un traballo, que filtros son os mellores... En definitiva, as ferramentas que utilizamos adáptannos.