O planeta no que vivimos está cheo de relacións. Os biólogos Lynn Margulis e James Lovelock publicaron en 1969 a hipótese de Gaia sobre esta idea. Cando Lynn Margulis pensaba na vida non só pensaba nun contexto, senón que pensaba non só nun “caldo orixinal”, senón na materia que fai seleccións. Unha idea absolutamente revolucionaria, porque de aí vén máis tarde a teoría da simbiogénesis, é dicir, as relacións físicas entre os seres, as adaptacións, para ser o que somos. En palabras de Margulis, todos os seres vivos somos simbiontes, vivencias construídas a través dos biointercambios.

A forma en que levan a cabo estas relacións de biointercambio está a producirse historicamente a través da tecnoloxía. Non ten por que comportarse mal, pero é moi interesante preguntarnos sobre a dixitalización que se está convertendo nun medio hexemónico nas relacións. A relación que historicamente tivo o ser humano coa natureza está moi ben recollida na canción Izarren Hutsa de Mikel Laboa: “… a necesidade de dominar unha contorna hostil…”. E a esa actitude dámoslle forzas no camiño, creando capas e capas da natureza e da súa “carga biolóxica”.

Coa transformación dixital imos facendo o mesmo, pero as capas que xeramos non só nos afastan fisicamente da natureza e doutros seres, senón que tenden a afastarnos doutras persoas, moitas veces próximas.

Por outra banda, dominar a “contorna hostil” para moitas persoas significa construír relacións de poder para dominar aos demais, e a transformación dixital permite facelo. Sen esquecer que somos simbiontes, que influencia terá isto no desenvolvemento da vida? A tecnoloxía e a propia dixitalización converteranse en parte da simbiogénesis?

Afortunadamente en Euskal Herria hai moitos axentes que reflexionan sobre estes temas e prevén as relacións de poder que pode xerar a nosa dixitalización, xa que é unha forma de incidir na transformación dixital.