Kris, kris, kris... Si ráscase no título, Ana Malagón selecciona as fórmulas extraídas das entrevistas diarias: Lasai, non pasa nada (2014), Pare connosco (2017) e Non sei de que está a falar (2021). Din unha cousa e din outra. Porque a realidade ten capas e oculta feridas, lagoas e dificultades para quen non quere ou non pode mirar.

Kris, kris, kris... Rascando a imaxe da pel vénnos á cabeza O hoyo. Ambos nos lembran que estamos sós e que temos que avanzar. Nestas narracións a voz narrativa grega con uñas as primeiras capas da familia, as relacións de parella, o mundo laboral e a educación. Malagón, inmerso na cuarta década da vida, ten como materia prima en quince contos a distribución, a precariedade, a soidade e as perdas desta época. Por tanto, xa sei de que está a falar Ana: dos golpes da vida, do duelo e da necesidade de levantarse de novo. Pero o humor bríndanos, aceda, ao virar a esquina, acompañando.

Seguimos a banda sonora do libro Kris, kris, kris... A playlist comeza coa canción Agur Jesusen ama (Ana vénme á cabeza) e termina con There is a lixeiro that never goes out (The Smith). No seu tres libros a música inflúe tanto na forma como no contido, até chegar a ser outro personaxe.

Kris, kris, kris... A continuación móstrase a estrutura. Comezou cos microcuentos na primeira colección, con contos de longos parágrafos, e os textos fóronse estendendo aos poucos, até chegar a ter unha extensión dunhas cinco páxinas no último traballo. Con todo, a consistencia e a intensidade son as características dos textos de Malagón; atopei aquí e alá parágrafos destacables, xa que en cinco liñas o autor empeza a coser un conxunto de caracteres, ambientes e picaduras: “Entón démonos conta de que o espectáculo terminou, que está no buraco a nosa tía e nós nun
pozo”. Kris, kris, kris... Gustáronme especialmente os contos que reflexionan sobre os vínculos afectivos (hai que Axola, pero na súa medida; a familia próxima), que se atreven á relación nai-filla (Quenda de noite; Dor), e que combinan a precariedade e o absurdo (Servizo de Urxencias; Claustro).

Kris, kris, kris... Un libro para os que queren quitar a verniz ao día a día coas uñas e comprobar o que hai detrás.