O negacionismo é negarse a aceptar unha realidade que pode comprobarse empíricamente. No caso do medio ambiente, negar os límites da enerxía, o cume do petróleo (peak-oil) ou o cambio climático antropogénico. Hai unha corrente ideolóxica forte na que poden entrar corporacións económicas e moitos líderes políticos. A principal causa da denegación é que o sistema económico non pode sufrir atrasos ou decrecimientos. Si non o caos, porque todos viviremos peor. Desde hai anos, con todo, estamos a asistir a un movemento de translación e moitos dos axentes que estiveron no negacionismo ecolóxico tomaron o camiño cara ao ecapitalismo. Eu creo que entre os motivos deste xiro destacan dous. Por unha banda, a centralidade do medio ambiente, ou mellor dito, da crise socioecológica, na axenda política mediática, e por outro, o recoñecemento da ciencia ao ecoloxismo.

Ciencia. O informe filtrado este verán polo IPCC (International Panel for Climate Change, nas súas siglas en inglés) non dubida: o decrecimiento é fundamental para superar a emerxencia climática. O encadenamiento do discurso científico, do ecoloxismo e da mobilización e presión da sociedade civil é máis claro que nunca, pero non garante a posta en práctica das políticas necesarias.O sistema económico no que vivimos, o capitalismo, ten que crecer sen descanso para poder manterse en pé. E denunciar a inviabilidad do capitalismo verde ou do ecoturismo non está ben visto nas nosas institucións políticas e nas universidades. Do profesor Adrián Almazán, temos un exemplo claro: Acaban de despedirse da universidade de Deusto para manter a “parresia” anticapitalista.

O negociionismo. Lemos a Juan Bordera e a Antonio Turiel este neoloxismo perfecto. Os plans xigantes de enerxías renovables ou os nichos de investimento que xerou o hidróxeno son un bo exemplo de que os negocios das enerxías fósiles non son incompatibles co desenvolvemento das enerxías renovables. Outra cousa é baixar o prezo da electricidade, ou planificar ou publificar o mercado enerxético. Recentemente vimos no Congreso de Madrid a Aitor Esteban (PNV) en defensa de Iberdrola. Mentres non se evite a colaboración entre partidos políticos e corporacións enerxéticas ou o fenómeno das portas xiratorias, o negocio multiplicarase. E os ecosistemas van colapsar, como a ciencia insiste. Greta Thunder afirma o mesmo que Glasgow. E aínda algúns din que non é anticapitalista. Que vai!