É unha noticia inconsciente e de pouca importancia desde o punto de vista arquitectónico, a que se reuniu na Bienal ten pouco de futuro, a vella vestida de nova. A construción levouse a cabo desde a idea de que as infraestruturas urbanas converteranse en claves, coma se os edificios tivesen unha futura poción máxica. Aínda que a arquitectura pode ter capacidade transformadora, hai que facelo sobre un plan, como resultado dunha penetración social e política, porque pola contra corre o risco de ser un espazo buxán.

Hai que recoñecer ao Concello de Bilbao unha gran habilidade nas campañas de mercadotecnia da cidade, porque soubo levar a “transformación de Bilbao” a moitas beiras do mundo. Non esquezamos que o inicio do fenómeno global da comercialización das cidades tivo lugar en Bilbao, co efecto Guggenheim. Pero a galiña xa non deu todos os seus ovos? A carraca que coñecemos, máis que o aburrimento e a vergoña, provoca angustia. Polo que se di noutros foros, estamos nunha seguinte pantalla. Vaise a pedir ás cidades que reestruturen a escaseza de recursos que vén, a segregación social, a xestión dos refuxiados climáticos ou a saúde das cidades, e xa imos tarde.

En Gurea, está en marcha a 3ª edición da Bienal Internacional de Arquitectura de Euskadi “Mugak”. A ver si nel ofrécese algún compoñente esperanzador.