Outros proxectos son máis numerosos, é dicir, os nenos reúnense no tempo libre e realizan iniciativas para fomentar o seu uso a través dos programas organizados. O que puxeron en marcha na Comarca de Pamplona é doutra maneira, centráronse no proxecto Parquetarrak de Donostia e nun programa similar de Lasarte-Oria. Os nenos non andan pola súa conta, teñen tanta importancia como eles. Os adultos son necesariamente euskaldunes ou cuasieuskaldunes, xa sexan pais, familiares ou amigos de confianza, e entre eles fálase en eúscaro, tratando de dar exemplo aos nenos. Este é o trazo distintivo da iniciativa Parke euskaraz, na que os adultos non só falan euskera aos nenos, senón que os nenos escoitan aos adultos en eúscaro.

Outros obxectivos son os impulsores da iniciativa. Queren que os nenos relacionen o eúscaro con espazos fóra da educación regrada, co lecer, co goce. Outro obxectivo é crear grupos entre veciños euskaldunes no barrio ou no pobo. E teñen un fin último: empoderar aos pais. Iñigo Otxoa é membro da iniciativa e preguntámoslle que significa o empoderamiento: "Cremos que é unha iniciativa a favor de vivir en eúscaro. Gustaríanos que a medida que se vai creando o grupo, a medida que se vai gañando a confianza, incidísese tamén noutros temas, que é o comercio, que é a axenda cultural do barrio, que vén Korrika...".

Os adultos deben ser euskaldunes. Máis dun que non ten capacidade para falar en euskera pregunta se se trata dun proxecto para eles: "Requírese un mínimo de coñecemento do eúscaro. Preguntámoslles si teñen ao seu ao redor algún adulto euskaldun para ir co neno, e si non é así e seguen manifestando o seu desexo de participar, puxemos encima da mesa unha especie de 'empezar en eúscaro no parque' para que as familias castellanoparlantes empaticen e empecen a aprender eúscaro as primeiras palabras". De momento, os pais erdaldunes non puxeron en marcha este tipo de iniciativas.

Da pancarta ao parque

A iniciativa parte do grupo de Pais e Nais de Escolas Infantís. Na súa traxectoria, a principal reivindicación foi aumentar a oferta de escolas infantís públicas en eúscaro na Comarca de Pamplona. Otxoa mirou a súa actividade e reflexionou: "Nós dicimos que os dous últimos anos foron bastante pancarteros, realizamos reunións políticas, mobilizacións, pedimos que as escolas infantís sexan en eúscaro... Reflexionamos sobre se todo ten que ser pancartero ou algo que nós poderiamos xerar construtor". Tamén decidiron dar importancia á dimensión extraescolar, convencidos de que, ademais da educación regrada, o lecer e o ambiente doméstico son tamén importantes na transmisión da lingua. Decidiuse romper os novos camiños e realizouse unha proba piloto en maio-xuño. Animados polos resultados, deseñaron un plan para todo o curso.

Dez sesións até febreiro

De momento elaborouse un plan até febreiro. Reuniranse nenos de 2-3 anos e de 4 a 6 anos. Reuniranse unha vez por semana. Os grupos formáronse na localidade de Ansoáin e nos barrios de Chantrea, Rochapea e Zona vella de Pamplona. A Asociación Sortzen colabora co proxecto e a xestión realizaraa a Fundación Dindaia, como inscricións, recollida de cotas, posta a disposición de dinamizadores e material. Realizaranse dez sesións, organizadas por cinco pais e outro cinco dirixidas por dinamizadores a través da Fundación Dindaia. Na proba piloto realizada na primavera déronse conta, en definitiva, que as persoas que se apuntan á iniciativa son pais e nais que tamén participan nela, polo que hai que pór algún tipo de anzol nas accións. Por tanto, nas sesións de febreiro farase especial fincapé no deseño de actividades que gusten tamén aos pais e nais. As excursións, os talleres ou as manualidades teñen éxito. De febreiro a fin de curso realizarán unha nova campaña na que se abordará esta perspectiva, é dicir, tentarase reforzar as actividades organizadas polos pais.