No último ano o COVID deu lugar a grandes cambios na nosa forma de vida a gran velocidade. A nova situación parece que tamén vai supor cambios nos nosos hábitos alimentarios.
Nalgúns caseríos que visitei este ano ouvín falar por primeira vez da carne sintética producida artificialmente. Parece ser que na década na que vivimos imos poder comercializalo e as prácticas veganas farannos entrar con facilidade.
A carne artificial fórmase no laboratorio, multiplicando as células nai dos músculos dos animais. Jeff Bezos, Bill Gates e as empresas biotecnológicas máis ricas do mundo son os principais impulsores deste produto. A ética, a saúde, a sustentabilidade do cambio climático e a falta de sufrimento dos animais ante os problemas da gandaría industrial son as ideas que utilizan para vender esta carne de "plástico".
"Apostar pola carne sintética é contribuír a fortalecer un novo sistema que vaia na mesma lóxica que a gandaría industrial"
Nas cidades e especialmente entre os mozos estendeuse moito o hábito de non comer carne con conciencia do sufrimento dos animais. Con todo, este pensamento non xerou preocupación polo que comemos. Así me resulta curioso que os amigos dos veganos non sentan preocupados pola orixe, a química ou o sistema produtivo da leituga que comemos.
Ademais, existen outras razóns para reducir o consumo da nosa carne. A saúde, os desequilibrios no consumo de tanta carne por parte da poboación mundial, a contaminación que produce a gandaría industrial, o alto consumo de auga e cereais, os alimentos toxificados que produce, etc.
Pero non todos os gandeiros son industriais. No ecolóxico e cos recursos dos arredores, hai persoas que aman aos animais e crean unha carne sa. En Euskal Herria non están tan lonxe das cidades.
O sufrimento de animais e persoas ten a súa orixe nun sistema baseado na acumulación de riqueza. Así, apostar pola carne sintética é contribuír a fortalecer un novo sistema que vai na mesma lóxica que a gandaría industrial. Profundar nos problemas que temos e apostar polas grandes empresas para que a nosa alimentación estea aínda en mans de menos xente.
Quérennos afastar da natureza para que sexamos aínda máis traballadores e consumidores escravos dos grandes millonarios. Por iso é importante achegar o caserío e a cidade, construír alianzas entre os pequenos veganos e gandeiros a través do coñecemento mutuo.
Como no verán, eu prefiro comer carne rara pero boa. Para que todos vivamos mellor, mellor comamos, máis sans e máis libres.