Nik naiz español. Moitos de vós tamén e outros vascos os franceses. Hai pouco, alguén escribiu unha queixa no xornal, porque nun concerto só presentei dúas obras en eúscaro: "Euskaraz ez dugunentzat begiratzeko apur bat pido".

O Concello de San Sebastián non perde moitas oportunidades para quedar ridículo. A última é a Ordenanza do Ruído, recentemente renovada. Ao ler deime conta de que todas as nosas normas e leis escríbense en español, moi mal español, e, si hai sorte, tradúcense. Os gaisos tradutores das nosas institucións, co obxectivo de traducir eses monstros lingüísticos castellanohablantes á outra lingua totalmente oposta (refírome unicamente á lingüística). Deberiamos solicitar que polo menos a metade deles redáctense en eúscaro e que, en caso de sorte, vólvanse ao castelán. Todos, incluso os españois monolingües, gañariamos.

Iñaki Oiartzabal –el escribe Oyarzábal– quéixase, seguindo a liña do mestre Iturgaitz –el escribe Iturgaiz– de que nos centros vascos trabállase o odio contra o españolismo. E engade: "Son homosexual e presidente do PP alavés. Si a min danme a pasada por ser gai, polas miñas ideas, polo que penso ou sinto, é diferente? ".

Onintza Enbeitia no artigo de Berria Amorru garaia e en relación cos ataques homófobos, di que é hora de pasar á rabia. Utilizando a regra de Oiarzabal, esa rabia podería volver para os que todos os días sentimos o ataque contra o eúscaro. Non comparto con Onintza. A rabia prexudica sobre todo a quen a ten e produce pouca achega social. Trátase de actuar constantemente: traballar o pensamento crítico en todos os ámbitos, educar na sensibilidade fina, pegar o respecto mutuo no poder, facer ver ao opresor que os nosos callosidades están a ser pulsados...

Para Oiartzabal, Iturgaitz e a cuadrilla, que é ser español? Porque somos administrativos. Emocionarse ao ver a bandeira branquivermella bailando? Dar o visto e prace á policía patriótica? Xulgar sedicialmente aos organizadores dunha votación? Esa españolidad está obsoleta e non é atractiva para os mozos. Como os contos de Sabino.

Por suposto, nas escolas non todo se fai ben. Nin nas nosas casas. A min paréceme moi grave, por exemplo, educar como nenos e nenas, e a miúdo sinto que iso é o que se fai nas escolas vascas. Dá igual que Eu son español ou Eusko gudariak póñanse na gravación: o ruído exterior trae consigo o interior. A ordenanza de ruído non o modificará. Euskaraz hitz egiteko isiltasuna pido bat.