Pulsando na crise de Google: “Unha situación crítica e decisiva que pon en perigo o desenvolvemento dun tema ou proceso”.

Ao comezo da crise dos refuxiados en 2015, a palabra refuxiado aínda tiña un rastro de dereito asociado ao seu significado. Na época de Refugees welcome, ademais de esixir unha acollida digna dos sirios que chegaban a Grecia, denunciabamos que a palabra refuxiado distingue aos migrantes primarios e secundarios. Os ríxidos criterios esculpidos polos intereses dos estados occidentais negan o recoñecemento, entre outros, aos refuxiados económicos creados polo imperialismo.

Máis tarde, vimos como a humanidade destes refuxiados foise vulnerando nos lamentables campamentos de Europa. O racismo brillou con forza. Hoxe, as persoas que foxen de Afganistán –volvo escribir: as persoas– non chegarán a Turquía, non poderán pedir asilo na Unión Europea. Á vista das novas barreiras e medidas de “seguridade”, parece que a guerra chega a Europa máis que a civil.

Hoxe, sen vergoña, Europa trata por igual a todos os migrantes que deixaron ao pobo forzado, independentemente de que cumpran ou non as condicións para ser refuxiados, como unha ameaza.