Disciplinando
- Esquecéuseme o teléfono no coche.
- Colle o meu.
Naquel bar había un bo retrato. Entre trastes, recordos e outros recordos, un óso de cabeza co chapeu de FMLN e á beira coas espadas dos piratas cruzadas. Bodegón no que calquera alma quere fotografar.
- Joe, oh! Sacar retratos si, pero non tocar máis!
Un par de apps desaparecían dun momento para outro. Quiteille o teléfono das mans cun tirón. Non me enfadei, porque os enfados hai que gardalos para cuestións importantes e sabía que foi sen querer. Pero non me fixo graza.
Non lle pareceu ben ao escravo que estaba sentado na mesa lateral. Non lembro cal foi a súa primeira frase, a primeira purrustada para entrar no diálogo de ninguén. Pero sei que me fixeron menos graza aínda todos os comentarios e as incursións que viñeron a continuación. Chamemos para entendernos entre nós e nós, por exemplo, o señor Roncal.
"O obxectivo era disciplinar a esoutro home para que aprendese a disciplinarme"
En opinión de Roncoso, tiña que actuar máis “emancipado”. Talvez esperaba un sorriso moi aplaudido. Tiña que dicir o que tiña que dicirlle ao home de á beira de maneira natural, dócil e de forma, se tiña que dicir algo, claro. Pero as palabras de Roncoso non estaban especialmente dirixidas a min; as súas miradas buscaban o consenso do outro home. Dun mesmo grupo, como el mesmo, tomara a súa complicidade. O obxectivo era disciplinar a esoutro home para que aprendese a disciplinarme. Pero como para este home a única disciplina válida é o burro olímpico, seguiu concentrado na cervexa. O primeiro fracaso.
A Romócolo íaselle empeorando aos poucos. Quenda da segunda purrustada: Baixo a denominación de “Marisabidilla”, a nena pensaba que igual se poden silenciar tamén as mulleres que non se visten. Culpabilizar con orgullo ás mulleres que manifestan a súa confianza é unha disciplina máis. Alguén dixo que desfacerse da autoestima é a vía máis directa para converter ás persoas en baleiros.
Pero como é a enésima que tentou neste Roncal, fíxoo con intentos inútiles ata que parafraseé a un autor. “Iso é un machista!” respondeume cun ton de rabia. Eu pensaba que tiña moitos visionados e escoitados, pero, como os números, a precariedade dalgúns parece infinita.
Como explicaba un xornalista español nun artigo recentemente, o machismo, para escapar das súas responsabilidades, nos culpabiliza: as mulleres ou estamos en abusos ou somos censores. E o interlocutor, que até ese momento centrouse na posta de manifesto das miñas posibles histerias, chegoulle o momento da expulsión do papel censor.
Non sei si este autor é especialmente machista ou foi inventado por Roncoso con outros intereses, pero non me importa especialmente. Dicía que tiña que censurar, el e toda a súa achega, e, por tanto, descontar o que eu tamén dixen. Se non tivésemos en conta a achega de todos os machistas dos milenios anteriores, desgraciadamente non teriamos historia, ciencia, arte, tecnoloxía. Máis que ocultalos, habería que ensinalos e ensinalos, por suposto, para que o desenvolvemento dos seres humanos sexa tamén en valores. Roncoso non tiña interese desde entón.
Os de Roncal son moitos e en calquera sitio. Demostrar que as súas teorías son correctas na práctica.
Nós fixémolo a casa: un coas fotos que quería; o outro, que talvez aquel día merecía un artigo na cabeza.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Ukrainako gerrar hasierako zergatiak ez dira azaldu zizkigutenak bakarrik, beste arrazoi batzuk ere badaudelako. Errusiak zioen Ukrainako errusiar hiztunen defentsarako urrats bat eman behar zuela; Ukrainako Gobernuak, aldiz, Errusiaren armadari aurre egin behar zitzaiola,... [+]
Ekonomialariei asko gustatzen zaizkie merkatuen jokabideak adierazten dituzten grafikoak, kurbak alegia. Deigarria egin zait zentzu horretan Pluralistic webguneko “The future of Amazon coders is the present of Amazon warehouse workers” artikuluan (Amazonen... [+]
O pasado mércores, a Facultade de Educación de Leioa estaba cargada de estudantes, xa que viña Samantha Hudson. É un artista, cantante e influencer transgénero mallorquino nado en 1999. A estrela dos encontros Kantatzen Herria contaba cunha fileira interminable de selfies e... [+]
Bekatu bat aitortu behar dut hemen. Duela lau urte, ohitura berri bat sarrarazi nuen nire bizian: igande gauetan, kaka kanoi baten antzera "informazio" jarraikia hedatzen duen CNews telebista kate ultraeskuindarra begiratzen hasi nintzen. Hasieran ordu erdi bat astero... [+]
Hay coincidencias sorprendentes na vida. Cantos espectadores poderían reunirse no Teatro Arriaga? Cantos aseos hai en cada planta? Que probabilidades hai de que dúas mulleres guipuscoanas coincidan no mesmo instante e lugar, despois de 35 anos sen verse?
Así atopei a Itziar... [+]
Transfeminismoak argia eta konplexutasuna ekarri ditu gorputz, genero eta desirei buruzko eztabaidetara. Hala ere, itzalak ere sortu ditu. Ustezko koherentzia politiko erradikal baten izenean –askotan hegemonia oso zehatz bati lotua–, diskurtso transfeminista batzuek... [+]
Vivimos tempos curiosos e realmente vivimos. Son tempos nos que se di que a educación está en crise e, polo menos, á vista de todos, a bolita ten xa 2.361 anos.
Non fora da academia de Platón, o seu querido mestre Aristóteles, para erixir un liceo. Un Liceo, evidentemente,... [+]
Hai unhas semanas, na rúa Deputación, no centro de Vitoria-Gasteiz, dous homes arroxaron a unha persoa sen fogar desde o pequeno rellano da escaleira que daba ao exterior do local onde durmía. Non só o derrubaron, senón que inmediatamente colocaron ante a lonxa unha varanda... [+]
Recentemente abriuse o plan de ordenación urbanística exipcio para o territorio de Gaza. Un debuxo recolle as rúas, edificios e imaxinarios do futuro, sobre unha realidade que aínda cheira a metralla e a artefactos explosivos. Proposta urbanística, utilizada como outro... [+]
Tanto feministas como ecoloxistas vimos a oportunidade de pór a vida no centro da pandemia de Covid-19. Non eramos uns idiotas, sabiamos que os poderosos e moitos cidadáns estarían encantados de volver á normalidade de sempre. Especialmente, os que pasaron un confinamento... [+]
O último informe do Instituto Vasco de Estatística, Eustat, destaca que aumentou a sensación de inseguridade cidadá. En Gurea, en Trapagaran, Seguridade xa, algúns veciños chamaron a manifestarse contra os delincuentes.
Dous foron as razóns que levaron a esa sensación... [+]
Hai vivendas que están subscritas a portais de venda porque queren comprar unha casa. De cando en vez fan citas para ver as casas, e estou seguro de que o vendedor sabe que esas persoas non comprarán a casa, non polo que atopan na visita, senón polo que non teñen... [+]
Arthur Clark escribiu en 1953 a novela distópica O fin da infancia: unha descrición dunha sociedade que deixou de xogar. E non é o momento de xogar especialmente a infancia? O momento de xogar, de sorprender, de ver e de facer preguntas vivas. O momento de deixar o espazo... [+]