En moitas ocasións imaxinei o teu nacemento e imaxinei infinidade de versións. Non sei si chegarás a correr ou o farás aos poucos no corredor; non sei si vas abrir os ollos na escuridade por primeira vez ou che van a cegar as luces de quirófano; non sei si vas facer san si imos botar bágoas de pranto ou de dor todos nós. Pero sei que a miña nai está disposta a saír á mar. O teu pai está a desexar que che levantes torpe e cariñosa nos teus brazos. E que a súa irmá aprendeu a escribir o seu nome.

Entendo que non haxa demasiada présa para saír. Eu creo que non hai mellor cerco que o útero para os nenos. Aí dentro todo está feito á túa medida, pero aquí fóra complicarache un pouco a existencia. Aquí fóra estamos convencidos de que o mundo non é axeitado para os tikis tal cal, e creamos inventos bastante irónicos. Fíxese até que punto é curioso: o outro día escoitei que a voda dun coñecido será child?friendly porque van pór un servizo de coidado de nenos. É dicir, que para ir tranquilos, un descoñecido encargarase de non molestar na festa.

Case non temos remedio. Pronto descubrirás que todos os teus pasos serán lidos como adianto do futuro adulto, inevitablemente, e custaranos entender que xa es unha criatura moi grande.

Pero, ouza, non quero desanimarte, hai oasis por lugares e de cando en vez. Ademais, penso que quererás saber como se ouve a voz da túa nai alén da pel, tan coñecida. El di que está a gusto dentro do abdome e cre que aínda lle faría gozar dos atardeceres cos seus bailes. Pero queda pouco. Nun destes días recibirei unha chamada que tanto desexo e partirei para axudarche na túa benvida.
Participar no teu mundo será un agasallo inmenso. A primeira vez que miras á túa nai aos ollos. El descubrirá que cheira a croata recentemente feito. Colocaralle en posición tépeda sobre o peito. Coa primeira palabra que pronuncie descubrirá o son das letras nesta parte da pel. E a nai vaino a entender todo por un momento. Logo esquece o que é todo. Este instante é fugaz.

Calquera sabe, quizá cando se publiquen estas letras vostede estea a respirar pola súa conta. Non poderei abrazar a mamá e a vostede ao mesmo tempo, como até agora. Sabes que? Estes abrazos gózoos moitísimo ultimamente. Co xersei máis groso do inverno, vexo á miña nai completamente espida. Amplo. Moi. Permeable Impresionante. Os expertos chaman transparencia psíquica á onda de sensibilidade que viven as mulleres a medida que avanza o embarazo. Din que se abre a porta aos recordos esquecidos e moitos dan a volta ás súas orixes. Menos mal que vostedes apostan por esa confusión de tripas, porque aquí fóra parece que manter sempre as emocións é unha virtude. En calquera caso, mantéñase tranquila: a nai está moi transparente. O corazón á vista á túa esperanza.

O avó espérache no caserío para recoller as fabas grandes e plantar os tomates con présas (este ano anda un pouco tarde). Todos os demais estamos á túa disposición. Por tanto, cando te sintas disposto a emprender o camiño sen medo. Prométolle que imos tentar ser un lugar para vostede. Recollerémoscho con xenerosidade. Que vén o que vén.

Até pronto,

Tía Ana.

P.D. A túa irmá díxome o outro día que che deixará o peito da nai que tan sente, que ela tomou o leite suficiente e que agora non a necesita.