O saúdo da columna anterior non durou moito, e aquí estamos de novo revitalizados. Vanme a permitir, con todo, unha terceira columna dedicada ás miñas afeccións necrófilas para acabar con esta forma de triloxía sobre os cemiterios, e pasar a cousas máis estimulantes. Falabamos das frases que se adoitan colocar nos portais dos cemiterios, da man de Iñaki Segurola, pero hai un subgénero dentro da literatura funeraria, que aínda non traballamos, de epitafios ou funerais. Así define o funeral Ambrose Bierce no seu libro O Dicionario do Diaño: “Inscrición sepulcral que acredite a retroactividad das virtudes adquiridas polo falecemento”.
Mariana Enríquez recolle no seu libro o noso libro Indalezio Bizkondo Bilintxena, en castelán unificado, porque así está na tumba do bardo, pero é tan clásico, mesmo en comparación coa agonía do falecido, que non merece a pena traer aquí (mire, teñen unha escusa para visitar o cemiterio de Polloe). Outros escritores foron máis imaxinativos e deixaron frases máis memorables para a eternidade. Dorothy Parker, por exemplo: “Perdoa tanto po”. Ou Charles Bukowski: “Non o tentes”. Emily Dickinson: “Chamáronme”. E o que Miguel Mihura quixo: “Dixen que aquel médico non valía moito”.
Pero imos xogar creativos, imos xogar a facer da necroescritora, imos adiviñar algunhas frases eternas que poden aparecer nas mellores estrofas. “Xa era hora!”, pode escribir o preso falecido. “Cinco minutos máis”, hoyos. “Eu un gintonic, por favor”, todos secos, sede. “Perdoa, pero quen es ti?”, que non perdeu a capacidade de sorprender. “Isto non está tan mal”, fáciles de conformar. “Polo menos estou a descansar”, que non estaban especialmente activos. Ou “Vostedes son os que están nunha tumba, non eu”, os poetas tolos. E quizais o máis axeitado para unha palabra pobre e con todo escéptica como eu: “Sen comentarios”. Tendo presente, en todo caso, o que di o epitafio de Enrique Jardiel Poncel: “Si queredes os máximos eloxios, matádevos”.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Recollín o seu e-mail no portal da folga, no correo persoal. Ao principio pensei que era para dar a coñecer, como moitos outros, as posibilidades que temos ante a folga. Pero non, o e-mail recibido era o movemento político e comunicativo contra a folga.
Confesareivos que me... [+]
Asteburu honetan 'estetikoa' hitzaren inguruan pentsatzen aritu naiz, lagun batek esandako esaldi baten harira: “Lan hau estetikoa da”. Estetikoa hitzaren etimologia aztertu dut, badirudi jatorrian zentzumenen bidez hautematea zela bere esanahia, eta gerora... [+]
Azken urteotan, industria politikaren kontzeptua hainbat mailatan indarrez berragertu da. Neoliberalismoaren mailua izandako erakundeak, Nazioarteko Diru Funtsak, gaur egun zera azpimarratzen du: merkatuek baliabideak modu eraginkorrean esleitzeko eta arazo horiek konpontzeko... [+]
O día anterior, en Bilbao, reuninme cun amigo no bar Bira. Púxenme a pasear e dixen: “Claro, como es Giputxia, ja, ja”. E el subliñou que non era guipuscoano. Sen entendelo, continuei dicindo, “Ah! Non? Pero naciches en San Sebastián?”. “Si, nacín alí, pero eu... [+]
Tiven moitas dúbidas, independentemente de que abrise ou non o melón. Atrevereime, maldita sexa! Quero pór sobre a mesa unha reflexión que teño en mente hai tempo: non é xusto que a muller que deu a luz teña a mesma duración que o outro proxenitor. Mellor dito, o mesmo... [+]
Mundu mailako erasoaldi inperialista betean gaude, mendebaldeko burgesiak gidatuta. Ofentsiba inperialistak hartu duen forma gerrarena da, aldaera guztiekin: gerra ekonomikoa, gerra kognitibo eta kulturala, lawfarea; eta, noski, gerra militarra. Mendebaldeko inperialismoak... [+]
Acabo de ver unha serie doutro triste detective. Todas as tramas sucédense nunha remota illa escocesa. Xa sabedes como funcionan estas ficcións: moitos mortos, xente corrente pero non tanto, e unha paisaxe verde escuro. Nesta ocasión lembroume unha viaxe que fixen aos Países... [+]
A verdade é que non sei por que estou a escribir isto. No ambiente conflitivo de hoxe en día non se toman ben este tipo de opinións. É posible que ARGIA non publique isto, xa que non coincide coas opinións que publicaron até agora (pero se finalmente decidiron publicalo,... [+]
O 15 de xaneiro o lobby tecno-empresarial Zeditzak presentou o seu 6º informe, Euskadi e a Unión Europea, un destino compartido de prosperidade e competitividade. O neoliberal Think Tank, formado por expertos emerxentes do mundo das finanzas, presentou unha receita máxica... [+]
Os euskaltzales movemos os nosos pés tras a testemuña da Korrika, para reivindicar que queremos seguir vivindo como pobo vasco, en favor da nosa lingua.
Os primeiros pasos dáos a persoa migrante que sae do seu país de orixe en África, América do Sur ou Asia,... [+]
E un ano máis, os sindicatos organizáronnos folgas prefabricadas. E nós, individualmente, decidiremos si sumámonos ou non á folga, sen necesidade de ningunha asemblea no centro.
Ao parecer, o modelo de folga que me ensinaron a min xa non está de moda. No meu imaxinario, a... [+]
A vida rodéao todo, é finita e fráxil. Para vivir boas vidas, creo que o corpo sabe que facer, pero a mente, aínda que o saiba (cando está ben informado), a miúdo ve que cala o corpo intencionadamente. Neste silencio ábrese a cabeza ás relacións con outros xefes: o... [+]
Eroso gaude ingurunea gure egoera fisiko/emozionalera egokitzen denean. Besteak ni kontuan hartu nauenean, izan gizaki bat, objektu bat, espazio bat. Erosotasunaren klabea produktu eta espazio diseinuan beharrizan handi gisa sartu da, erosotzat jotzen dena erosgarria delako... [+]