Bibollo
O pasado 26 de abril, Día da Visibilidade Lésbica, impartín unha conferencia por encargo dunha universidade. Custoume que me dese o visto e prace. En primeiro lugar, asumín que non son unha lesbiana buxán, completa, total (ver proxecto Nola esan/izan bollera euskaraz) e que sinto a síndrome do estafado cando me toman como referente a lesbiana.
O 17 de maio, día internacional contra a LGTBIfobia, entrevistei a Cris Lizarraga, membro do grupo de música Belako, para un documental, porque ultimamente está a fomentar a visibilidade da bisexualidad, e falar con el deume as claves para entender esa sensación.
A nosa traxectoria é similar: por falta de referentes e oportunidades creceu no heteronorma, viviu experiencias difíciles cos noivos, e cando empezou a ter relacións lésbicas, o bollera optou politicamente pola identidade. Con todo, cando escoitou a entrevista da educadora sexual A Psicowoman en Pikara Magazine á activista bisexual Elisa Coll, deuse conta de que o lesbianismo político encadeaba na síndrome do engano que eu mencionei. Grazas ao discurso de Coll, desconstruyó a sentenza da bisexualidad no seo do movemento LGTBI (que non é disidente, que é binarista*, que a bifobia non existe…).
Entón, co recoñecemento do seu bisexualidad adquiriu unha gran tranquilidade: “Supuxo pacificar co meu pasado, tamén co meu futuro”. Esa frase chocoume. Ás veces vinme tentando forzar unha coherencia biográfica. É dicir, neguei ou ocultado dalgunha maneira que vivín o amor, que vivín o desexo, que vivín o pracer cos homes. Que foi auténtico e non froito da alienación ou imposición heteropatriarcal, a pesar de que o machismo a miúdo frustrouno.
Ao futuro fíxoseme unha referencia especialmente interesante. No cine (The kids are all right, A Vie d’Adèle…) e nas series (The L Word, Orange is the new black) refórzase constantemente o estigma que padecemos as mulleres bisexuais na sociedade: que somos cambiantes, promiscuas e desleais. Que antes ou despois volveremos á heterosexualidad e será unha traizón de alto nivel para os que nos rodean. Esta narrativa machista convértese nunha pantasma para as lesbianas políticas e tamén prexudica a autoestima das lesbianas completas.
Elisa Coll tamén menciona no seu libro Resistencia bisexual que a bisexualidad é a única que non ten comunidade entre as siglas LGTB. Esta desprotección afecto á saúde emocional e esta identidade é outro obstáculo para vivir con orgullo.
Ser bisexual significa, nesta sociedade bifóbica, vivir continuas crises de identidade. Como Colle a Lizarraga, o músico de Belaco fíxome o máis importante. Causoume incomodidade a percepción de que esa bifobia interna influíu no proceso de autocomprensión e de integración social.
E, con todo, tamén son bollera, vivo bollera, vivo lesbofobia, amo a cultura lésbica.
Quizais ser cambiante non é un erro senón unha virtude.
Quizá a nosa sexualidade sexa máis rica que a simple dicotomía peixe/carne.
Talvez non teñamos que elixir unha ou outra.
Quizais podemos reivindicar o “Bollera é o único camiño”, sen esquecer que os carreiros son fermosos.
É posible que sexamos violentos.
*Propúxose Pansexual como bisexual binarista, pero, segundo Elisa Coll, unha boa definición de bisexual é que che guste o teu xénero e outros xéneros.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Non é tarefa fácil definir o que traerá o novo mandato de Estados Unidos no ámbito económico. O eixo da nova estratexia económica será a peculiar unión entre o liberalismo e o proteccionismo para o sector exterior. A pesar do que ocorreu en Estados Unidos de forma... [+]
A evolución que tomou Internet nos últimos 15 anos, unido ao seu modelo tecnolóxico e de negocio, fainos pensar que é unha ferramenta para incrementar os peores aspectos da humanidade. En todo o mundo creáronse axentes que non están satisfeitos con esta idea. Traballan... [+]
Os últimos anos saio pouco. Díxeno moitas veces, seino, pero polo si ou polo non. Hoxe asistín a unha sesión de bertsos. “Deséxolle moito”. Si, por iso avisei que saio pouco, supoño que vostedes asisten a moitos actos culturais, e que teñen máis que comparar. Pero... [+]
En 2006, Baltasar Garzón, entón xuíz estrela, sufriu unha especie de revelación e redactou unha práctica que garantía os dereitos dos detidos por terrorismo. O mesmo xuíz viu pasar pola súa sala a centenares de detidos incomunicados, moitos deles con evidentes signos de... [+]
Son un dos máis bonitos recordos que teño no corazón. Naquela época estaba a facer Filoloxía Vasca e fomos a unha sociedade de Arbizu a un concerto de Ruper Ordorika. Alí estaban Rikardo Arregi Diaz de Heredia e Juanjo Olasagarre. Non me atrevín a dicirlle a Arregi que... [+]
Recentemente, ante a pregunta sobre en que consistía a emerxencia climática, un científico deu a excelente resposta: “Mire, a emerxencia climática é esta, cada vez ves no teu móbil máis vídeos relacionados con fenómenos meteorolóxicos extremos, e cando te dás conta,... [+]
Dise que Simone de Beauvoir escribiu que o opresor non sería tan forte si non tivese cómplice nas liñas do oprimido. A min paréceme moi normal... Que queredes? Cando estás pisado, tamén é comprensible que queiras mellorar a túa condición, e para iso é moi útil ofrecer... [+]
O 25 de novembro, Día Internacional contra a Violencia Machista, a Secretaría Feminista do sindicato Steilas publicou un cartel: O noso corpo é un campo de batalla, e todos os centros educativos de Hego Euskal Herria recibírono. Queremos denunciar a violencia que sofren as... [+]
Vivimos nun contexto no que os discursos de odio antifeministas e racistas a nivel mundial están a aumentar gravemente. As narrativas de extrema dereita insérense en todo o mundo tanto polas
redes sociais como polas axendas políticas. O racismo e o antifeminismo... [+]
Moitas veces, despois de mirar as brumas desde a miña casa, ocorreume non coller paraugas, aínda que saiba que vou acabar de empapar. Por que será? Talvez non lle apetece coller o paraugas? Quizá coa esperanza de que non me molle? A pesar de todo, a conclusión foi sempre a... [+]
Recordo que con 16 anos, a Ertzaintza identificoume por primeira vez nunha concentración a favor do eúscaro ante os xulgados de Bergara. Criamos que en Euskal Herria era lexítimo o clamor pola euskaldunización dos tribunais, pero tamén entón faltaría algún permiso,... [+]
O desastre provocado pola pinga fría en Valencia deixounos imaxes dramáticas, tanto polas consecuencias inmediatas que tivo, como porque nos adiantou o futuro que nos espera: que este tipo de fenómenos climáticos extremos van ser cada vez máis numerosos e graves. Isto... [+]
A actualización do Plan Enerxético de Navarra pasa desapercibida. O Goberno de Navarra fíxoo público e, finalizado o prazo de presentación de alegacións, ningún responsable do Goberno explicounos en que consisten as súas propostas á cidadanía.
Na lectura da... [+]
Desde a desaparición da Unión Soviética, a rusofobia foi crecendo. O concepto de seguridade do Consello de Seguridade da ONU de 2002 é moi claro e indica que a seguridade e estabilidade do planeta deben depender dos Estados que non teñen intención de desafiar a Estados... [+]