Ensino eúscaro nun colexio de Lapurdi. Bo, Euskera, e Historia/Xeografía. Si, noméano sen etiquetas nacionais (para dar forma de neutralidade, xa sabedes, universalidade, etc.), pero o francés, o francés, o francés e o francés, que tamén mira as vicisitudes do mundo desde o punto de vista de Francia, como é normal. Si, é maquiabelico que os profesores dunha materia así teñan que ser euskaldunes, pero para os franceses o deseño é redondo: Ademais de favorecer a difusión da política e ideoloxía a favor de Francia, agradecémoslles que nos deixen levar a cabo o traballo de francés en eúscaro.

Non sei, eu non o coñezo, pero din que no noso País hai centros que ensinan (si é posible) a educación desde a perspectiva dos vascos. Pois ben, desde estas liñas a miña chamada é que teño preparada unha lección de historia co que un vasco necesita saber para coñecer, interpretar e transformar a nosa realidade. Eu non podo contarllo aos alumnos, pero quizais vostedes?

En primeiro lugar, quixese dicir que é Euskal Herria, un dos pobos que popularizan o mundo, que ten dereito a vivir libremente no seu territorio polo mero feito de selo, e a gobernarse sen a inxerencia dos poderes estraños do exterior. A isto chámaselle tamén independencia, que é o que o dereito de autodeterminación recoñece a un pobo: que lle corresponde en por si o dereito á liberdade que necesita para poder exercer a soberanía.

Que este dereito é básico, tanto no dereito internacional que se considera o primeiro de todos os dereitos fundamentais e como condición dos demais. Ter dereito non significa que non se poida vulnerar, porque é precisamente unha ameaza de vulneración, que xustifica a necesidade de formular un dereito, porque si non é vulnerado non se opón a un dereito, porque non hai motivos. O pobo que activa a autodeterminación, que sempre fai a denuncia implícita dun ataque imperialista, e no noso caso, de España e Francia contra nós.

Que non se poden establecer os dereitos fundamentais á votación, porque evidentemente non lles afecta a lóxica do xogo de maiorías minoritarias. Sería fácil para un pobo demográficamente máis grande lexitimar a invasión contra un máis típico, xa que bastaría con organizar un voto e gañar. Pois non, mesmo co apoio dunha maioría, o imperialismo é sempre un delito, e sempre un antidemocrático. Porque a un réxime non lle dá o label da democracia unha maioría, senón o respecto aos dereitos humanos.

Que os pobos constrúen as estruturas políticas máis sólidas para a defensa, e que así o fixo o noso Pobo, creando a máxima organización Nabarra, a única que nos demos libremente. A nosa, por tanto, non é unha nación sen estado, porque aínda que estea derrogada non se extingue un Estado, e por iso debémoslle a nosa adhesión. Porque non é o mesmo loitar por un Estado propio desde unha situación que nunca estivo, que cando es propietario dun Estado. O lehendakari Aguirre tamén afirmou a continuidade da nosa estatalidad e recoñeceulle a forza, presentando o seu Goberno de Euskadi como elo posterior ao Reino Histórico de Nabarra.

Que ten o mesmo valor que unha escritura como documento de propiedade dunha casa no caso dos Estados ocupados, a confesión que o pobo titular fai a ese Estado. Temos que demostrar á comunidade internacional que só iso é o noso Estado lexítimo, demostrando que o conflito é entre Estados coa nosa conduta.
A ver se vostedes poden, sorte!