Supervivencia ou saúde?
Canto tempo dura unha situación de emerxencia? Si unha situación de emerxencia prolóngase moito no tempo... segue sendo unha situación de emerxencia?
Durante canto tempo é razoable antepor a supervivencia a todo o demais, mesmo á saúde?
Que é a saúde? Que é a vida saudable?
Parece difícil estar realmente san sen socializar, non? É difícil estar realmente san cando vive sen serenidade, con medo e con ameazas... e sen dignidade? É posible estar san, sen dignidade? Pode existir saúde se non hai capacidade de elección?
"'É unha situación de emerxencia', din. 'É necesario priorizalo', din. Durante canto tempo?
Levamos así case un ano. E creo que a maioría sabemos que isto non se acabará unha vez vacinada"
Todo isto parece que se está atrasando –socialización, tranquilidade, capacidade de decisión…– en favor da supervivencia.
“Bo, pero isto é unha situación de emerxencia!” din. Pero, até cando ten sentido prorrogar unha decisión deste tipo, pór o que é necesario por diante de todo o demais, mesmo do saudable? Até cando?
E en relación coa saúde colectiva... en que consiste a saúde da sociedade? Que é unha sociedade sa?
Eu diría que unha sociedade sa ten que coidar aos seus mozos, polo menos o mesmo que coida aos seus maiores.
Pois non estamos niso.
Diría que unha sociedade sa ten que coidar moito a educación e a cultura.
Tampouco estamos niso.
Unha sociedade saudable debe garantir e coidar os ámbitos de socialización.
Non estamos a falar.
Unha sociedade sa debe dar tanta importancia, ou quizá máis, ao traballo, á cultura, á formación e ao lecer.
Non estamos a falar.
Unha sociedade sa debe coidar a súa contorna natural.
Non estamos a falar.
... mesmo diría... unha sociedade que cre que coidar ás persoas maiores é negar as visitas dos seus familiares; unha sociedade que cre que protexer ás persoas maiores é morrer en soidade, sen bicar, deixar a man sen coller a man... unha sociedade así xa non será unha sociedade enferma?
“É unha situación de emerxencia”, din. “É necesario priorizalo”, din. Durante canto tempo?
Levamos así case un ano. E creo que a maioría sabemos que isto non se acabará unha vez vacinada.
Máis aló da supervivencia, esperamos que nos deixen volver á vida. Estamos a esperar a que abandonen a situación de emerxencia e decidan volver pór a vida no centro da vida, unha vida saudable. Pero creo que sabemos que non van decidir iso, polo menos a curto prazo. Nin baixando á zona amarela, nin coa máscara, nin respectando a orde de regreso, nin coas vacinas... entón, canto tempo esperaremos?
Porque esas vidas que quedaron na paréntese son as nosas vidas, os danones. A vida, saudable ou non, é de cada un de nós. E esa sociedade, sexa ou non saudable, conformámola todos.
Durante canto tempo pódese deter a vida en favor da supervivencia?
Entendo que o abandono prolongado dos aspectos dunha vida saudable conduce inevitablemente á vida enferma. Ten entón algún sentido deixar unha vida sa durante moito tempo para sobrevivir?
Podemos seguir esperando, ou quizais xa é hora de entender que esa decisión ten que ser sobre todo nosa.
Por forza maior.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Ukrainako gerrar hasierako zergatiak ez dira azaldu zizkigutenak bakarrik, beste arrazoi batzuk ere badaudelako. Errusiak zioen Ukrainako errusiar hiztunen defentsarako urrats bat eman behar zuela; Ukrainako Gobernuak, aldiz, Errusiaren armadari aurre egin behar zitzaiola,... [+]
Ekonomialariei asko gustatzen zaizkie merkatuen jokabideak adierazten dituzten grafikoak, kurbak alegia. Deigarria egin zait zentzu horretan Pluralistic webguneko “The future of Amazon coders is the present of Amazon warehouse workers” artikuluan (Amazonen... [+]
O pasado mércores, a Facultade de Educación de Leioa estaba cargada de estudantes, xa que viña Samantha Hudson. É un artista, cantante e influencer transgénero mallorquino nado en 1999. A estrela dos encontros Kantatzen Herria contaba cunha fileira interminable de selfies e... [+]
Bekatu bat aitortu behar dut hemen. Duela lau urte, ohitura berri bat sarrarazi nuen nire bizian: igande gauetan, kaka kanoi baten antzera "informazio" jarraikia hedatzen duen CNews telebista kate ultraeskuindarra begiratzen hasi nintzen. Hasieran ordu erdi bat astero... [+]
Hay coincidencias sorprendentes na vida. Cantos espectadores poderían reunirse no Teatro Arriaga? Cantos aseos hai en cada planta? Que probabilidades hai de que dúas mulleres guipuscoanas coincidan no mesmo instante e lugar, despois de 35 anos sen verse?
Así atopei a Itziar... [+]
Transfeminismoak argia eta konplexutasuna ekarri ditu gorputz, genero eta desirei buruzko eztabaidetara. Hala ere, itzalak ere sortu ditu. Ustezko koherentzia politiko erradikal baten izenean –askotan hegemonia oso zehatz bati lotua–, diskurtso transfeminista batzuek... [+]
Vivimos tempos curiosos e realmente vivimos. Son tempos nos que se di que a educación está en crise e, polo menos, á vista de todos, a bolita ten xa 2.361 anos.
Non fora da academia de Platón, o seu querido mestre Aristóteles, para erixir un liceo. Un Liceo, evidentemente,... [+]
Hai unhas semanas, na rúa Deputación, no centro de Vitoria-Gasteiz, dous homes arroxaron a unha persoa sen fogar desde o pequeno rellano da escaleira que daba ao exterior do local onde durmía. Non só o derrubaron, senón que inmediatamente colocaron ante a lonxa unha varanda... [+]
Recentemente abriuse o plan de ordenación urbanística exipcio para o territorio de Gaza. Un debuxo recolle as rúas, edificios e imaxinarios do futuro, sobre unha realidade que aínda cheira a metralla e a artefactos explosivos. Proposta urbanística, utilizada como outro... [+]
Tanto feministas como ecoloxistas vimos a oportunidade de pór a vida no centro da pandemia de Covid-19. Non eramos uns idiotas, sabiamos que os poderosos e moitos cidadáns estarían encantados de volver á normalidade de sempre. Especialmente, os que pasaron un confinamento... [+]
O último informe do Instituto Vasco de Estatística, Eustat, destaca que aumentou a sensación de inseguridade cidadá. En Gurea, en Trapagaran, Seguridade xa, algúns veciños chamaron a manifestarse contra os delincuentes.
Dous foron as razóns que levaron a esa sensación... [+]
Hai vivendas que están subscritas a portais de venda porque queren comprar unha casa. De cando en vez fan citas para ver as casas, e estou seguro de que o vendedor sabe que esas persoas non comprarán a casa, non polo que atopan na visita, senón polo que non teñen... [+]
Arthur Clark escribiu en 1953 a novela distópica O fin da infancia: unha descrición dunha sociedade que deixou de xogar. E non é o momento de xogar especialmente a infancia? O momento de xogar, de sorprender, de ver e de facer preguntas vivas. O momento de deixar o espazo... [+]