argia.eus
INPRIMATU
Ondas sonoras
Imanol Alvarez 2021eko otsailaren 10a

Alguén que non coñecese a realidade lingüística que padecemos o eúscaro e os vascos sorprenderíase dunha tradición lingüística moi estendida, de dicir en castelán a maioría das citas. É un fenómeno moi curioso.

É sabido que os vascos vivimos durante séculos nun estado diglósico. Hoxe en día a diglosia segue sendo moi evidente no noso día a día, tanto no Norte como no Sur. A maioría dos medios que consumimos, eventos culturais, etc. son en castelán. De feito, moitos de nós aprendemos en castelán, os maiores de corenta e tantos anos por necesidade... É comprensible, por tanto, que así sexa, xa que coñecemos a práctica totalidade destas mencións en francés español castelán.

"Vou lembrar o que escoitei en Euskadi Irratia a un colaborador habitual da emisora de radio. Estaba a facer a crónica do Concerto de Viena de Ano Novo, e pronunciou os títulos das pezas musicais en castelán (!!!)"

É posible que sexa comprensible. Pero, na miña opinión, non é aceptable. As citas deben facerse no idioma orixinal, no que o autor as pronunciou ou escribiu, ou no propio. Non ten sentido mencionalo traducido a unha terceira linguaxe, polo menos no caso dunha persoa cun nivel cultural medio e capaz de desenvolverse con normalidade en eúscaro.

Tamén facemos algo parecido ao que é máis grave: pronunciamos en castelán moitas palabras e expresións sinxelas que non se mencionan con exactitude. Frases enteiras, a miúdo. Probablemente sexa esta un costume que vostede mesma orixinou. Pero este costume non é máis que unha neglixencia, unha preguiza en todo sentido.

A verdade é que non entendo como as persoas cun nivel cultural medio e capaces de traballar en eúscaro cunha destreza normal non son capaces de falar en euskera cando se lles di que teñen que falar en eúscaro. O nivel de gravidade non é o mesmo, por suposto, cando se trata dunha linguaxe informal entre amigos ou cando se traballa a un nivel máis elevado que o requirido polo contexto, por exemplo nunha conferencia, unha lección ou un traballo xornalístico.

Os exemplos serían numerosos. Por citar un, o outro me vou a acordar do que ouvín en Euskadi Irratia a un colaborador habitual da emisora. Estaba a facer a crónica do Concerto de Viena de Ano Novo, e pronunciou os títulos das pezas musicais en castelán (!!!). Quedei estupefacto. Comprendo que resultase difícil pronunciar en alemán o nome da coñecida peza de Schallwell, de Johann Strauss, por exemplo, pero resultáballe tan difícil dicir Ondas Sonoras en eúscaro en lugar de Ondas Sonoras en español?

Deixamento claro.