Unha vez, foi unha campaña que quixo ser en beneficio do eúscaro, e que tiña como protagonista ao boneco dun virus. Pois ben, quince anos despois, un auténtico virus puxo patas para arriba a nosa forma de vida, entre outras cousas, o esforzo que facemos por vivir en eúscaro.

Aqueles que teñen algo que ver co uso do eúscaro ou que non sexa opcional utilizar o eúscaro, decidiron que neste momento tampouco é o momento axeitado para utilizalo, e moito menos para priorizalo. As autoridades neoliberais que manteñen a sanidade pública en condicións precarias, os ertzainas que pretenden tapar a pandemia foam ou os grandes organizadores das distribucións VIP de vacinas deixaron a normalización do eúscaro ás costas dos vascos, e só ás nosas costas.

Na mesma época, o pobo de Txeroki decidiu priorizar aos poucos falantes de Txeroki á hora de vacinarse contra a COVID-19 para que a súa cultura perdure. Con todo, na nosa contorna, como variantes endóxenas dese Sars-Cov-2, multiplicáronse os ataques contra quen vivimos en eúscaro. Así, ao longo dos meses, o Goberno Vasco ha difundido principalmente en castelán a oferta da pandemia; inflouse a oferta en castelán de Euskal Telebista, e seguiu empeñando a oferta en eúscaro; policías de todas as cores apareceron vacinados contra o uso do eúscaro, coa boca en boca, coma se fosen demasiados; algúns dos virus lingüísticos de Osakidetza evolucionaron até a desvergoña.

Todo iso comportouse como un cultivo líquido que contaminou tamén ao Goberno municipal de Donostia-San Sebastián. Así, o noso alcalde, que traballa a egolatría ondeando a bandeira, decidiu, en plena segunda onda da pandemia, recortar partidas aos medios de comunicación en eúscaro, ás iniciativas de promoción do eúscaro, así como ás axudas para a aprendizaxe do eúscaro. Con todo, non perdeu a oportunidade de presidir Euskaraldia, grazas a unha modificación normativa aprobada por el mesmo, mentres novos directivos que non saben eúscaro seguiron dificultando que os seus equipos de traballo traballen en eúscaro, ou mesmo aínda que nas paradas dos autobuses públicos haxa seguido aparecendo publicidade en castelán.

Detectamos unha secuela que debilita o uso do eúscaro, un egoísmo capitalista que reduce aínda máis as culturas minorizadas, e o que necesitamos en contra diso é unha vacina solidaria que nos empoderará.