No País Vasco, o emprego xuvenil ha empeorado sensiblemente nos últimos anos e, sobre todo, nos últimos meses da pandemia. Segundo datos oficiais de Eurostat, no seis primeiros meses de 2020 no Estado español, incluído Hego Euskal Herria, a taxa de paro xuvenil subiu do 32% ao 43,9% en agosto. No Estado francés, incluído Iparralde, pasouse do 18,6% ao 22%. Ademais do paro, os mozos sofren contratos atípicos, dumping salarial, precariedade, baixos salarios e abusos derivados da inseguridade laboral.

Si a isto engadimos as dificultades que teñen para acceder á vivenda, que o aluguer está a subir cada vez máis, até chegar ao 42%, a situación é dura e terrible. Por exemplo, segundo diversos estudos realizados no Estado español, a emancipación dos mozos de 16-29 anos empeorou entre 2008 e 2019: a proporción de mozas que poden abandonar o fogar paterno ha pasado do 33% ao 24%.

Neste contexto, é urxente que as administracións e os gobernos teñan á mocidade entre os seus obxectivos prioritarios. O obxectivo prioritario destes fondos europeos, Next Generation EU, que foron anunciados para a reactivación da economía. Hai que ofrecerlles empregos e salarios dignos, e porlles unha vivenda máis alcanzable que lles axude a emanciparse. Sen mocidade non hai posible recuperación económica, social e política. É preciso defendela!