Amoroto, fai máis de 24.000 anos. Un oso de caverna deixou marcas da súa garra nunha cova. Recentemente, a asociación espeleolóxica Ades descubriu esta cova, catalogada co código MG-12. Ademais da marca do oso, na cova tamén atoparon un cranio humano, aínda que aínda non foron avaliados e datados polos axentes. Pero sabemos que as pegadas do vértice son maiores de 24.000-26.000 anos, xa que naquela época extinguiuse a especie Ursus spelaeus.

Até a última década, a principal hipótese sobre a causa da extinción das covas foi o clima, é dicir, que non resistiron a última glaciación e desapareceron. Con todo, como advertiron varios expertos, as simas sobreviviron ás glaciaciones anteriores. Outra hipótese é que a especie foi destruída por unha dieta baixa. Con todo, o estudo dalgúns ósos atopados en Romanía demostrou en 2008 que a dieta das covas era máis variada do que se pensaba.

Dous anos máis tarde, en 2010, presidido polo Instituto Max Planck, un grupo de científicos internacionais realizou un estudo que culpabilizó ao home de abandonar o clima ou a alimentación. Recentemente analizouse o ADN mitocondrial de 17 restos achados en Siberia, Ucraína e Galicia e chegouse á conclusión de que a caída das covas comezou fai uns 50.000 anos, antes do cambio climático. Por iso relacionaron a extinción destes osos coa propagación da nosa especie.

Os osos parietales son raramente representados nas escenas de caza entre os contrafuertes da época –os osos pardos son moito máis frecuentes–, e as pegadas de osos atopadas nas covas xunto con restos humanos están relacionadas con rituais. Todo iso indica que as simas tiñan unha gran importancia ritual para os humanos da época, pero que non as cazaban. Os seres humanos non mataron directamente aos osos. Pero deixáronos sen espazo para hibernarse. A medida que o Homo sapiens expandíase, cada vez máis covas foron ocupadas como lugar de residencia. Os osos pardos teñen a capacidade de hibernarse fóra das cavernas, protexidos pola vexetación, pero as simas non. Algúns non puideron entrar nas covas que anteriormente usaban, e outros non conseguiron pasar o inverno fóra; outros atoparon covas inadecuadas, demasiado profundas e non conseguiron sobrevivir na primavera.

Á espera da investigación dos restos achados en Amoroto, nos últimos anos atopáronse restos de cavernas e seres humanos noutras covas, e esta hipótese é cada vez máis forte.