Sen fogar
En San Sebastián hai un barrio chamado Inferno. Lonxe do centro, repleto de talleres buxán nos últimos anos. Alí viviron moitas persoas sen fogar. A mala sorte fixera caer ao buraco, inmigrantes sen papeis, moitos dos que se quedaron ao carón por diversas adiccións... Eran preto de cen. Pero o Concello aprobou un plan para reformar o barrio, xa que os propietarios dos pavillóns querían desaloxalos e, por orde xudicial, a Ertzaintza despediunos a todos. Aos que non tiñan ningún outro refuxio botáronlles do Inferno.
Pero non desapareceron. Algúns se foron lonxe, pero outros se dispersaron pola cidade. Hai quen quere que se borre do mapa coa goma. Ou envialo a lugares que non se van a ver: sucios, mal educados, emborracharse... Como non poden facerse invisibles, facémoslles a vista gorda. Quizá sexa iso o que máis lles desbaste. Para os propietarios non son ninguén, non son nada.
-A pesar do bocado, sempre queres máis. Pero iso non é un dereito, é un roubo"
Un grupo colocouse na porta do noso centro de traballo, nos soportais da Praza da Constitución. Protexíalles da choiva, pero nos últimos tempos de frío non era un bo sitio para pasar a noite. Pedro Mari Otaño chamaba Zeru txiki ao noso pobo. Para eles, o soto do Gran Inferno. Non teñen ningún dereito. Tamén por aí, cando a punta das dingilidang indíqueo outro home, serán conducidos aos sumidoiros, que formarán parte das ratas.
Ser fogar dá solidez á vida, como a familia: un lugar seguro ante todo e en calquera momento. Por iso é tan amargo cando a familia e a casa convértense en fontes de tortura ou de abuso. Na imaxe común que necesita o encontro, foi a casa a que se inventou para saír das pelexas entre gamboínos e oñacinos e salvounos durante séculos. Como de costume, algúns empezaron a comer demasiado alto. Iso si que é unha peste sen vacina.O
dereito á propiedade privada tiña como obxectivo defender aos débiles na súa orixe. Despois de buscar, arranxado, arranxado, arranxado, arranxado, un sitio onde vivir, para que outro, pola súa forza ou crueldade, non o quitase. Envorcou deseguido. Algúns eran insaciables. A pesar do bocado, sempre quería máis. Pero iso non é un dereito, senón un roubo. E a nosa organización socio-económica susténtase niso.
Nerea Arriene escribiu unha novela axeitada para os máis pequenos: Desafiuzados. Ideal para moitos dos nosos adolescentes criados no campo, para que comecen a cultivar o sentimento de piedade que se necesita na vida.
Expresión xudía: “O home pensa, Deus ri”. Non sempre é verdade. A miúdo, como no caso dos expulsados do inferno, chora.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Que debo saber? Con quen debo relacionarme? Onde debo vivir? Con estas responsabilidades, os seres humanos estamos no camiño de vivir a idea dunha boa vida no seo das nosas sociedades. Si non sabemos responder correctamente, por medo a quedarnos nas marxes.
A semana pasada,... [+]
Cada vez escoitamos máis sobre as necesidades, desexos e iniciativas que xorden nos nosos territorios e nas nosas vidas, sobre a necesidade de traballar as relacións e proxectos público-comunitarios, e é un auténtico motivo de satisfacción, xa que se trata dun modelo... [+]
Elkarrizketa berritu dugu fakultateko idazkaritzan, auskalogarrenez: urruti daude, euren matrikula egiteko, ikasleak bakarrik etortzen ziren garaiak. Aspaldixko aldatu zen joera, eta gurasoek –nabarmenago amek– gero eta paper aktiboagoa hartzen dute seme-alaben... [+]
O argumento dun silogismo contén tres proposicións, das cales a última se infere necesariamente das outras dúas. Con esta lóxica deductivo pódese analizar, ao meu xuízo, o longo e traumático conflito socio-ecolóxico de Aroztegia que se está producindo en... [+]
Berriki landu ditut klasean Etxahun Barkoxeren kobla eder eta hunkigarriak. Gaizo gizona! “Edertasunez praube” sortu zelako hasi zitzaizkion etxeko nahigabeak, baina hamazazpi urtetan zen pulunpaka sartu zorigaitzaren itsasoan, maite zuen Marie Rospide doterik gabeko... [+]
Os últimos días foron de gran importancia para o movemento en defensa da vivenda e para a loita contra os especuladores en Barcelona. A madrugada do 28 de xaneiro, un Exército de Policía atacou sen previo aviso á Vella Massana (centro social ocupado) do barrio de Raval, a... [+]
Non quero que a miña filla se disfrace de xitana nos caldereros. Non quero que os nenos xitanos da escola da miña filla gocen de xitanos nos caldereros. Porque ser xitano non é un disfrace. Porque ser xitano non é unha festa que se celebra unha vez ao ano, manchada de roupa... [+]
O camiño faise paso a paso, e hai un tempo aprendín que parece feito polo principio. Pero a xente tamén quere aprender a encher esa frase de contido. Só non podemos conseguir nada, quizá axiña que como comecemos. Incluso a gran afluencia de xente pode complicar a... [+]
Non actuou correctamente, había que tomar medidas, si non, non aprendemos. Ao parecer, non se daba conta do impacto do que fixera, seguía normal, ás veces cun aspecto máis feliz que os que lle rodeaban. Ademais, fala demasiado alto, iso non lle gusta a ninguén. Como as... [+]
Hezkuntza Sailak ez ei du ulertzen publikoko langileak zergatik joan garen grebara. LAB sindikatuari galdetzea dauka. Sindikatu horrek akordioa sinatu zuen sailarekin, 2023ko apirilean. Urte bi geroago grebara deitu dute haiek ere, aurrekoetan ez bezala, Hezkuntza Sailak... [+]
Profesor de Historia en homenaxe a un ex compañeiro que acaba de xubilarse. Bravo e máis bravo!
As leis educativas subliñan a importancia de fomentar o pensamento crítico no alumnado. Pero o claustro de profesores, nun tempo un espazo de debate de ideas e contraste de... [+]
A democracia liberal nos países occidentais parécese cada vez máis a unha democracia minimalista. O núcleo da definición sería que se respectan os cambios de goberno nas eleccións. A esta variante autoritaria, os politólogos Levitsky e Way chamárono autoritarismo... [+]