Cando se fala de recordos xuvenís a partir dunha idade, os relatos comezan ou terminan dicindo “fai 20 anos” (ou máis). Neste caso é así, xa que o protagonista da novela ten como obxectivo concretar os feitos de fai 23 anos. De feito, naquela época construíuse a súa personalidade actual nunha viaxe que marcou un antes e un despois na liña de tempos da súa vida.

Aos nados na década de 1970, por tanto, o ambiente que atoparemos neste libro é moi coñecido: os casetes gravados con música popular para os amigos ou as relacións por carta. O título fai referencia tamén á tecnoloxía do momento, xa que, como di o narrador, o VHS pode ser “unha metáfora do pasado”.

Ao principio parece que estamos ante unha novela negra (a loura diríxese ao detective emocional coa intención de esclarecer un asasinato e emprenden unha investigación recollendo algúns testemuños). Pero o autor bebe da poesía e do teatro para crear esta longa narración, e tamén aparece o ensaio.

Pareceunos interesante atopar diferentes versións sobre unha persoa e sobre un feito (con todo, ocupou demasiado espazo no libro? ). O protagonista di que “a memoria é un exercicio colectivo”. Ultimamente fálase moito da memoria histórica. Na maioría dos casos, detrás diso atópase a Guerra Civil e o Conflito Vasco, e agradécese que haxa intentos de facer memoria histórica con minúsculas, utilizando a realidade para facer ficción e contar a realidade.

A novela comeza coa frase “O meu corpo é unha máquina do tempo” e repítese de cando en vez. Nesa frase recóllese a esencia desta novela: está construída ao redor do eu; os aspectos sensoriais, sexuais e emocionais están moi presentes; fan un inventario do que esquecemos e lembramos; en lugar de falar das novas tecnoloxías, aparecen as vellas tecnoloxías; os amigos son o espello dun mesmo.

Este libro é axeitado para a época da pandemia e a neve, xa que (incluído) viaxa aos recordos nestes días nos que a mobilidade está limitada e proponnos unha investigación emocional para observar os momentos decisivos da vida. Fainos reflexionar e recolocarnos sen deixar de lado o humor.