Está claro que foi unha das decisións non recoñecidas daquel cume. Esta ofensiva quérenos introducir a idea de que o capitalismo, ademais de ser o mellor sistema económico e moi salvaxe para moitos sectores da sociedade, ten un rostro humano e, aínda que dá dividendos aos seus accionistas, preocúpase polo benestar social.

Neste contexto, o presidente da Fundación Arizmendiarrieta xurdida das raíces do Grupo Mondragón, Juan Manuel Sinde, É posible un capitalismo progresista? (É posible un capitalismo progresista?) Publicou o artigo en diversos medios de comunicación. Sinde destaca unha cita do fundador das cooperativas vascas José María Arizmendiarreta: “As ideas sepárannos, as necesidades únennos” e conclúen que “tamén está nas nosas mans ir construíndo un capitalismo progresista que, ademais do progreso económico, ocúpese tamén do benestar das persoas e busque un pragmatismo baseado en valores morais”.

Non, non se pode construír un capitalismo progresista. É unha contradición, desde as súas propias palabras. Este “capitalismo progresista” non deixaría de ser filantrópico e amante da esmola: trata de ofrecer aos traballadores medos, migallas ou melloras salariais miserables. O capitalismo, que é estrutural salvaxe e xerador de desigualdade, sempre buscará socializar as perdas e privatizar os beneficios co menor custo. Vémolo coa pandemia. Non entende os valores morais, só fai caso do valor dos seus negocios en bolsa.