Case un terzo de século
- O Bertsoaroa é unha desas citas sacras anuais para os afeccionados aos bertsos en Pamplona, tanto si trátase de martes chuvioso como de xoves pandémico. Proba diso é a masiva cola de 100 metros da Escola Navarra de Teatro para conseguir invitacións para este último festival do ciclo. O bertsolarismo tiña este ano o seu 30º posto.
Ese mesmo día saíron as novas medidas ao redor da pandemia: ampliación do aforamento para eventos culturais e apertura das terrazas dos bares, entre outros. Como Maialen cantounos ben, si, despois dun mes as terrazas volveron abrirse e nós, á sala pecha. Unha vez máis, contra a corrente. Maialen Lujanbio, Erika Lagoma, Xullo Soto, Eneko Lazkoz, Josu Sanjurjo e BEÑAT Gaztelumendi encima do escenario, aniversarios da máis veterana do grupo e presentadora de temas Maialen Belarra.
Na sala atopei aos que ían gozar da 30ª edición do bertso. De todos os xeitos, non sei si é cuestión de xeracións, de moda ou doutra cousa, pero diría que eramos da mesma público-ou que nacemos despois do Bertsoaro e iso gustoume. Que sigan dicindo que prioridades temos os mozos ou cales non…
BERTSOAROA
Cando: 26 de novembro.
NoN: Escola Navarra de Teatro.
San Saturnino e San Fermín son os protagonistas do debate sobre cal é máis importante, Josu e Xullo. Eneko e Maialen Maria Chivite e Bakartxo Ruiz presentan Grafiti no que o artista LKN representa o bico entre dúas políticos fronte ao Parlamento de Navarra. E dous amigos da cuadrilla Erika e BEÑAT, incapaces de decidir se acudir á función de bertsolaris ou ao bar.
Namentres, observaba o de sempre: as cabezas dos bertsolaris non se vían e a súa figura miraba. Hai dúas tendencias claras: por unha banda, cando te imaxinas aos homes de 78 anos paseando coas mans como os bertsolaris. Quen sabe o que fan aí detrás cos dedos… contando as sílabas? Doutra banda, o segundo clásico: os que pensan que teñen sesión pola tarde e elixen os pantalóns para que teñan petos, si ou si. Neste último hai unha variante, coñecida da man de Beñat Gaztelumendi: as mans nos petos si, pero o pulgar fóra, sempre bailando.
Lembrando ao orbaitzetarra Mikel Zabaltza, Maialen organizou unha festa de aniversarios e este ano a lema de Euskaraldia Ler máis, máis e máis Erika, Eneko e Josu realizaron unha segunda lectura máis aló dos hábitos lingüísticos.
Atreveríame a dicir que a Xullo lle tocou o tema máis agudo. O branquivermello volveuse con elegancia á situación de descontento e controversia xerada polas mensaxes nas redes sobre o recentemente falecido futbolista. Asasinar a unha persoa que exerza esa violencia o día contra a violencia machista… polo menos unha coincidencia.
Os últimos anos saio pouco. Díxeno moitas veces, seino, pero polo si ou polo non. Hoxe asistín a unha sesión de bertsos. “Deséxolle moito”. Si, por iso avisei que saio pouco, supoño que vostedes asisten a moitos actos culturais, e que teñen máis que comparar. Pero... [+]
