Lembra ben cando foi a primeira picadura: 28 de abril de 2019. Porque coincidiu coas eleccións en España. Sucedeu da maneira máis estúpida: no momento en que colleu o papel de voto do partido que sempre vota –por tradición, por conformismo, mesmo por un punto de abouga- e meteuno na caixa do Congreso –nunca votou no Senado, non entende esta institución, parécelle inútil–, sentiu que vivía, no fígado.
O médico díxolle que era normal, non se preocupe, xa que o transplante aínda é relativamente novo, que é normal sentir este tipo de molestias. El conduciu todo o proceso bastante ben. Recoñecemento de enfermidade, tratamento, preoperatorios, intermedios, posteriores. En ningún momento quixo saber quen era o órgano emisor, por exemplo, non tentou sequera sabelo. E non tanto porque estea prohibido, senón porque lle dá medo, imaxínese, el non é racista, pero se pertencese a un negro.
Só de cando en vez sentía dor, non de forma constante. Sentiu por segunda vez un mes despois da primeira vez, o 26 de maio de 2019, precisamente dúas veces: a primeira con forza, como na anterior ocasión, e a segunda quizá un pouco máis suave, no momento en que introduciu o papel de voto na caixa municipal. Sempre vota o mesmo partido, pero naquela ocasión, a novidade, foi a presentación dun independente para a alcaldía.
Nas eleccións do pasado domingo, por primeira vez, e rompendo o costume, votou a outro partido da esquerda abertzale. Está farto de ter que repetir as eleccións unha e outra vez, quere xente que resolva as cousas, para que ela estea tranquila, no bar cos seus amigos, ou vendo ao equipo de fútbol do corazón. O fígado causoulle a menor dor de todos os tempos, a saber si polo cambio de medicación que lle prescribiu o seu médico. Tamén por primeira vez sentiu o desexo de coñecer quen era o doante, para saber, polo menos, que aspectos votaba.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Cando traballas con persoas maiores ou con persoas con diversidade física e neuronal, dásche conta de que a idea da competencia na nosa sociedade limítanos moito como especie. É dicir, o noso sistema ponche en valor por facer as cousas de maneira específica, e o que non o... [+]
Quería escribir polas luces de Nadal e reivindicar que se converta nunha tradición anual nesta época de iluminacións de rúas, un espazo público acolledor, alegre e gozoso desde o punto de vista da clase. Pero, por suposto, tamén espazos públicos cálidos onde algúns... [+]
Perdoa aos carballais, encinares, olmos, garzas, fresnos, alisedas, castañares, bidueiros, gorostidias, manzanales, piñeirais e a todas as sociedades das árbores, pero hoxe o hayedo ten unha cita con motivo das celebracións da fronteira invernal.
Resúltame máis fácil... [+]
Volve Euskaraldia. Ao parecer, será na primavera do ano que vén. Xa o presentaron e a verdade é que me sorprendeu; non o propio Euskaraldia, senón a lema del: Farémolo movéndonos.
A primeira vez que a lin ou escoitado, vénme á cabeza o título da obra que puxeron para... [+]
Ildo beretik dator Eusko Jaurlaritza berriaren politika. Hitzak bai, baina ekintzak ez dira argi ikusten Pradalesen gobernuak aurkeztutako aurrekontuan.
Cando o sistema colonial capitalista heteropatriarcal cuéstionase e loita, ataca sen piedade. Utilizando todas as ferramentas ao seu alcance para fortalecer, fortalecer e consolidar o poder institucional, os medios, a xustiza, a lingua, a cultura, a violencia...
En Suíza,... [+]
Non sei si vostedes tamén teñen a mesma percepción –recoñézoo: aquí empecei a escribir de maneira acientífica–. Refírome á extensión natural da palabra preguiza. Cada vez escoito máis nos recunchos de Hego Euskal Herria: eúscaro, español e, por suposto,... [+]
Moitos en Nadal sentimos máis preguiza que ilusión ao pensar nas comidas e encontros familiares. Pero adiantámosvos que non é a comida a que nos fai sentirnos colectivamente incómodos, senón a normatividad que define á familia tradicional. É máis,... [+]
Sempre me pareceu máis significativo o modo que se di en castelán aos carruajes que se poden atopar aquí e alá: humilladero. Non é un nome bastante lixeiro, branco ou non ten ningunha connotación? Á fin e ao cabo, todo o que pasaba por alí debía ser humillado. É sabido... [+]
O final da República Árabe Siria causou unha gran sorpresa pola forma en que se produciu: rápida e case sen resistencia. Con todo, non é tan estraño si temos en conta que o país estaba destruído, empobrecido e trocado. Hai tempo que a maioría dos sirios non se preocupaba... [+]
A novidade adoita ser unha das palabras máis escoitadas que se asocia á Feira de Durango. A novidade está alí, e aquí a novidade. Con todo, nalgúns casos é suficiente con dar un aspecto diferente ao anterior para pegar esa etiqueta. Os CDs e as reedicións remasterizados... [+]
O eúscaro ten un caudal de auga moi grande na escaseza. Cada pinga local rega e revive a nosa cultura. Ofrecerlle un mar de auga a aquela sede. Aínda que o eúscaro veu dun pozo profundo e escuro, todos sacamos a nosa mostra de auga salgada e convertémola en fonte. E agora... [+]
Os mozos comezan a consumir pornografía antes, xa que o porno é a súa única educación sexual. Como demos chegamos até aquí?
Hoxe en día, hai que recoñecer que grazas a Internet é moito máis fácil ver pornografía. Desgraciadamente, a través dun clic o neno de entre... [+]