Fai uns doce anos lin o libro O descubrimento do quecemento global (The Discovery of Global Warming), do científico Spencer Weart, cando este tema comezaba a cobrar protagonismo nas conversacións dalgúns (algúns aloucados, entón, segundo moitos). Convenceume, paseillo a uns amigos. O que me levou a ler este libro foi a situación dos glaciario pirenaicos: os montañeiros puidemos ver como os glaciario de Aneto, Russell ou Vignemale foron diminuíndo, decrecendo e mesmo desaparecendo ano tras ano, sen necesidade de sofisticados instrumentos de medición.

Con todo, a última proba para saber con certeza que o cambio climático está a producirse é unha editorial dO País de 9 de agosto deste ano . Naquel editorial, o xornal que representa aos donos deste lado do mundo facíanos responsables do cambio climático a todos nós –si, a ti mesmo, lector; a min, ao teu compañeiro, a quen vai pola rúa...–: “Unha vez que a sociedade asumiu que o cambio climático é real, botou a culpa á industria enerxética, á Amazonia, aos empresarios depredadores e a outros sospeitosos (…), e iso é certo, pero non é máis que a metade da historia. A outra metade é unha responsabilidade individual, que corresponde a cada un dos habitantes do mundo”. Comprendín a mensaxe: “O mundo está fodido sen remedio, si, pero a culpa non é nosa, a culpa é túa”. Si os donos desta parte do mundo comezan a allear as súas culpas, é sinal de que hai algo que allear.

Dicían os capitalistas de outrora: somos insaciables. Pero son o principal responsable de non se cantos millóns de toneladas de plástico que salguen cada ano ao mar, si non me ofrecen máis nada que ir ao supermercado e recoller un carro cheo de plástico? O principal culpable das emisións de CO2 se a publicidade me revolve para consumir de todo cada minuto? Si en agosto véndenme laranxas de Sudáfrica? Á parte dos empresarios depredadores e individuos, os políticos, os que fan as leis, non teñen responsabilidade en todo isto?

Hai que tomar medidas, por suposto, pero ninguén se afeitou para tomar as medidas necesarias, porque supón un cambio radical no noso mundo e no noso estilo de vida.

Ao azar, nese mundo totalmente transformado, terían algunha opción os cataláns, o eúscaro de Navarra e aqueles que queren unha rede pública de fibra óptica. Hoxe, alguén ou algo o terá?