Queres un relato de intriga que reúna diñeiro –pero moito diñeiro–, sexo, corrupción de poderosos, servizos secretos e asasinatos pouco pero extraordinarios? Non necesita morder un volume: lea en inglés a introdución de Jeffrey Epstein, despois de Ghislaine Maxwell e por último Robert Maxwell. Velaquí o resumo, ao revés.
En novembro de 1991 morreu afogado nas Illas Canarias, segundo ditaminou a policía española, Robert Maxwell, un dos grandes propietarios da prensa británica e parlamentario laborista en dúas lexislaturas, aos 68 anos. Fundado en 1923 nunha familia xudía checoslovaca, en 1940 escapouse do Holocausto e loitou no exército checoslovaco estranxeiro para continuar na fronte co exército británico: terminou co grao de capitán no II. Guerra Mundial.
Durante dous anos traballou como intérprete de servizos secretos británicos en Berlín ocupado, tecendo a súa rede de contactos entre os axentes da KGB que operaban en Europa Central e, ao mesmo tempo, apoiando ás autoridades do novo Estado de Israel. Tras abandonar o Exército, penétrase no mundo da edición e a prensa, coa distribución da editorial científica alemá Springer Verlag para Inglaterra e Estados Unidos.
Nas eleccións de 1964 presentaríase co Partido Laborista e lograría o posto de parlamentario, que se mantería até 1970. Pronto chegaría o nacemento do holding Maxwell Communications Corporation e de aí xurdiu a propiedade do grupo de prensa Mirror: seis periódicos, entre eles o famoso The Mirror. Desde a súa posición de patronal dos grandes medios de comunicación meteu o nariz no mundo dos clubs de fútbol e continuou tecendo relacións entre as autoridades do mundo, xa sexa co presidente francés François Mitterrand ou co romanés Nicolai Ceaucescu.
Sempre ligado a amigos israelís, Maxwell comunicou discretamente ao Goberno de Tel Aviv en 1986 que o enxeñeiro nuclear Mordechai Vanunu revelara a un dos seus xornais os importantes detalles do até entón secreto reactor atómico de Dimona. Si, a reportaxe ía saír á luz, pero antes fora enganado polos servizos secretos israelís –entre eles unha fermosa espía, Cheryl Bentov– que lle levaron até Roma, secuestrado e encarcerado en Israel.
Tras a morte de Robert Maxwell en 1991, “os españois realizaron unha autopsia chapuzera”, acaba de escribir o veterano xornalista francés Jacques-Marie Bourget, que por aquel entón estivo en Canarias.“Un ano despois conseguín obter a segunda autopsia a Maxwell, a que lle fixo o servizo de contraespionaje Tel Aviven Shin Bet e tiña unha música moi diferente: a forense británica que foi designada para o caso polas compañías de seguros afirmou que Maxwell fora asasinado, o corpo tiña marcas de golpes e picaduras”.
Para entón, Maxwell estaba a piques de tocar a quebra e que para facer fronte ás débedas tivo que roubar diñeiro dos fondos de pensións dos empregados das súas compañías e para poder devolverlle o diñeiro, di Bourget, recorreu aos israelís e aos rusos a cobrar os favores que lle fixeron.
Seica Maxwell lanzouse ao pozo en Canarias ou, como creen Bourget e outros, a CIA e Mossad decidiron despedir a un amigo que se estaba volvendo perigoso?
Lady Ghislaine
O certo é que o barco que viu caer a Maxwell desde a borda chamábase Lady Ghislaine, en honra á filla predilecta do cacique, e que Ghislaine Maxwell era... Jeffrey, a noiva de Epstein e o seu asistente máis próximo, segundo denunciaron varias das nenas ás que Epstein utilizou como escravas sexuais.
Jeffrey Edward Epstein, que acaba de morrer aos 64 anos, tamén era fillo dunha familia xudía. Tras iniciarse como profesor de matemáticas na súa mocidade, deu o salto á banca e ás finanzas. O mítico banco de investimentos Bear Stearns foi adoptado en 1976, xa que se convertería nun dos máis famosos na gran crise de 2008. Pero iso sucedería moito máis tarde. Epstein converteuse nunha estrela das finanzas e un feiticeiro, tras establecerse en 1981 pola súa conta e fundar o IAG Intercontinental Assests Group, que se dedicou a sacar diñeiro a empresas que fracasaran.
Un dos seus clientes foi o empresario Saudita Adnan Khaxoggi, enriquecido en tráfico de armas e un dos grandes escándalos da época foi o que se meteu no asunto Iran-Contra, vendendo armas de EEUU tanto aos contra-revolucionarios de Nicaragua como aos iranianos, entre eles Israel.
Epstein dixera ao seu ao redor que tamén prestaba servizos de intelixencia, mostrando un pasaporte austríaco cun nome falso e domicilio en Arabia Saudita. Este pasaporte foille atopado pola policía en xullo deste ano, tras ser detido por segunda vez. Pero o vento favoreceu a Epstein durante moitos anos.
Foi un financeiro especulador exitoso, non sempre por prestar o mellor servizo aos seus clientes, senón porque sempre saía ben dos accidentes na especulación, entre eles as fraudes do modelo Ponzi. Inscribiuse no mundo dos fondos de investimento, con xente moi poderosa entre os seus clientes e os seus socios, como o ex primeiro ministro israelí Ehud Barak. Pero a estrela de Epstein se nubló precisamente nas vésperas do temporal que se rexistrou no período 2007-2008.
A partir dunha denuncia de 2005, a policía recompilou decenas de fotografías e vídeos gravados polo propio criminal e testemuños que revelaban que Epstein era un depredador de nenas novas e menores. Negociou co xuíz unha condena de 11 meses... que cumpriu no seu palacio e sen renunciar á súa frutífera vida, co orgullo da impunidade.
Pero máis mulleres foron denunciando unha tras outra... O 6 de xullo de 2019 Epstein foi novamente detido.
Segundo Wikipedia, ben documentado, Epstein tiña as cámaras instaladas en moitos puntos dos seus edificios, ao parecer, para poder chantajear despois de gravar aos famosos que facían xente con mozas de pouca idade: as imaxes foron atopadas polos policías nunha chea de CDs, ben clasificadas. Demasiada xente desexando facer desaparecer a Epstein. Morreu cinco días despois, só no cárcere, coas cámaras do cárcere desconectadas e os funcionarios durmidos.
Ninguén viu desde entón a Ghislaine Maxwell, filla de Robert Maxwell, noiva de Jeffrey Epstein, que servía ao dragón a raparigas novas e sen idade.
904.000 millóns de euros. Este é o custo anual da corrupción na Unión Europea, segundo un estudo realizado en 2020. Entre 2008 e 2020 publicáronse nos medios de comunicación 3.743 casos de corrupción, dos cales 109 correspondían a Hego Euskal Herria. Por suposto,... [+]