Si, seino, agora dávos rabia non habelos sabido antes, non estar alí; pero para iso estamos os columnistas, para estragar o día. En Huppert Urruña, pois, decatouse de que unha das últimas películas, si non a última –Frankie nada do outro mundo–, ía ser preestrenada e anunciou a súa aparición. A conclusión é que a sala está repleta e un gran agasallo para os asistentes.

Ese instante estival que acaba de pasar –snif– lembroume outro punto culminante, que sucedeu uns poucos anos atrás a poucos quilómetros de aquí. Na Compostela galega, o cine Numax, entre outros, abriu as súas portas (nunca te perdas) e o director da película Nubes pasaxeiras, Aki Kaurismaki, un dos grandes directores de cine de Europa, apareceu na proxección. Deume rabia non estar alí. E envexa, nada sa.

Pero máis que envexa, esta columna querería falar doutras cousas, por exemplo, das eleccións que facemos. En comparación co grande, amamos ao pequeno –penso que ti tamén, querido lector, pola contra non estarías a ler esta revista–. En comparación cos festivais, as salas de cine da localidade. Na zona de Cabaleiros, quioscos de Etxeondo, panadarías de barrio, comercios de proximidade. Si, xa sei, xa me diredes que unha non quita á outra, que se poden facer as dúas, ata que ao longo do ano convértese en espectador habitual dunha pequena sala de cine e fártese das películas no festival. Pero facémolo? O certo é que nos afogamos en bágoas cando eses pequenos se desvanecen.