O perigo de extinción das plantas pode ter moitas razóns. Antigamente dividíanse en tres grupos: enfermidades, pragas e herbas ou plantas “malas”. Hoxe en día téndese a chamar peste a todos os desastres das plantas. Antes chamábase praga a un accidente causado pola proliferación de insectos, ácaros, nematodos, aves, roedores ou outros animais nocivos. Agora é igual que os fungos, virus, vermes, paxaros, bacterias, ácaros ou herbas; todo o que afecta á planta denomínase praga. A clave está en como percibimos o dano da planta, non importa en que campo referímonos: forestal, agrícola, gandeiro, floricultura... O dano é un erro no camiño cara aos nosos obxectivos. O dano das plantas, con todo, leva unha redución dos nosos beneficios. Desde o punto de vista dos beneficios, todos os danos son a sidra do mesmo bukoi: a peste.
Pronto teremos que adaptarnos, pero aínda, polo menos este ano, circunscribirei a peste a quen fagan unha picadura, unha picadura con aguillón ou calquera outro ataque similar á planta.
Na horta ou no xardín máis pequeno tratamos de minimizar os danos da peste. A diferenza radica nos recursos que utilizamos para esta redución. Algúns utilizarán o veleno máis daniño, sen grandes coplas. Outros tentan causar o menor dano posible á contorna para curar o dano das súas plantas. Eu son partidario deste tipo de remedios para a destrución da planta. Sería un Alfer-biaje para corrixir o problema da nosa planta, empeorar e queimar todo o medio ambiente a partir da nosa saúde. Aínda non coñecín a ninguén que leve á tumba o proveito que levou a ela.
Reparemos os danos, pero tentemos facelo desde o natural. Utilizar plantas para curar plantas. Por exemplo, o 1 de novembro, tumbas en ouro ou crisantemo (Chrysanthemum spp.) Se coseran. Algúns compoñentes da flor de Urrelilia salguen nos extractos: piretrinas. As piretrinas son insecticidas eficaces. Aparentemente é un remedio coñecido e anticuado. No século XIX utilizábanse para matar piollos. Poden causar problemas ao chegar á auga, xa que son prexudiciais para moitos peixes e outros animais acuáticos. Plantas para curar plantas. O amigo non é tamén a mellor cura para o amigo?
Lilipak edo nartzisoak loretan dira. Nabarmen adierazten dute mendean hartutako bere lurren berri. Neguan loratzen dira, kolore zuri-hori ikusgarritan, eta usaina bafadaka hedatzen dute. Multzoka bizi dira; lurpean erraboila emankorra dute, eta bat zen tokian, urtetik urtera... [+]
Udari begira jarri gaituen eguraldi honek landareak ederki mugitu ditu. Gu ere bai. Zaldibarren, Eitzaga auzoko zabortegiko madarikazioaren ardurak eskatzera, eta langileei, haien senideei eta auzotarrei babesa emateko manifestazioan Eibarko Amañatik abiatu ginen. Hasi... [+]
Recordo de neno como o chamabamos o “chito”. A flor lembrábanos a cabeza da galiña. José María Lakoizketa recibiu o nome de “kurkubia” en Bertizarana en 1888, xa que o seu froito se asemella a un kurkubi ou botello. Di que en Cinco Vilas chámanlle “cascabel”... [+]
Na pila de estiércol e desperdicios adoita haber un hóspede no verán, aínda que non sempre: estramonio ou estramonio, Datura stramonum. Algúns tamén recibiron os nomes de “carboeiro” ou “higuzoro” para esta planta. É unha planta rechamante, ergueita, cun follaje... [+]
O ano de Dalia, a pinnata Dahlia, foi elixido este ano polos organizadores da festa. Ben dito, é o ano de Dahlia. Os dicionarios e enciclopedias en eúscaro chaman “dalia” a esta planta; eu creo que deberiamos chamala “dahlia”.
Os invasores españois que coñeceron a... [+]
Sábese que as plantas cheiran, cada vez máis. Hai tempo que sabiamos que o martingal das plantas era para protexerse dos animais herbívoros: a planta que foi mordida solta o cheiro para avisar ás plantas veciñas, que amasarán as follas e non serán de gusto para o... [+]
Ultimamente preguntaba a Joxe Anton Arze, un dos paisajistas vascos máis belos, sobre os nomes das plantas que tiñan flores brancas. Xa está baixo a súa luz esmorecente.
Lilipa dos poetas (Narcissus poeticus), Perico de estrela (Stelaria holostea), Espino branco... [+]