Pasaron nove días desde que arrincamos a Aste Nagusia Pirata de Donostia. Seis días desde que se activou o protocolo contra as agresións sexistas e as agresións contra as mulleres* empezaron a sucederse unha tras outra. Dous días desde que tomamos as rúas da Zona vella pola noite, por encima do bloqueo dos uniformados, as trans, bolleras e mulleres* de Irutxulo. Apenas pasou un día desde que terminou Irrikitaldia e aínda teño algúns nós dentro: un polo diafragma e outro pola garganta.
Resúltame difícil, moi difícil, aceptar que temos que afacernos a vivir con medo. Non quero admitir que ter muller*, bollera ou tranca é o mesmo que ter medo. Non quero admitir que para ser libre necesítase a forza, a violencia, para xerar medo nos demais. Pero a realidade dos últimos días lévame a iso. Como afrontamos a violencia contra nós? Como facer fronte a quen vén atacarnos? Cal é o momento e a acción lexítima da autodefensa? Unha vez agredida, cando comeza o proceso de recuperación? Que facer ante a violencia institucional das institucións médicas, policiais e administrativas que non nos creen?
Máis aló das preguntas, tres asideros encarnáronse esta semana, con certezas provisionais. O traballo realizado polos atalayeros nos últimos anos foi fundamental: sen identificar as correntes submarinas e as tormentas do ceo non podiamos tomar a medida desta agresión. Grazas á forza colectiva que nos ensinaron os sirgueros fomos capaces de traer á superficie de auga os barcos submarinos afundidos polos ataques. E, por último, o tecido de rederas que estamos a abrir sen cesar construíu un refuxio irremplazable; unha localización e un carácter heteropatriarcal das propias institucións e forzas policiais e un espazo seguro que non nos poden dar desde o capitalismo.
Hoxe non puiden escribir sobre outros temas. Refírome aos que acenderon a luz que atopei na escuridade dos últimos días. Mulleres*, bolleras e trans que formaron ese tres alicerces de vangarda que nos axudaron a sobrevivir na catástrofe. Grazas aos atalayeros, sirgantes e rederas. E moitas grazas a todos os Piratas que coidaron a retirada, aos membros de Kijera e aos anónimos que estiveron a traballar como cociñeiros o día que pairamos o programa: o que hai uns anos era imposible a todos os que o fixestes posible este ano. Xuntos somos máis fortes. Recuperámonos xuntos. Xuntos calquera cousa é posible.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Que debo saber? Con quen debo relacionarme? Onde debo vivir? Con estas responsabilidades, os seres humanos estamos no camiño de vivir a idea dunha boa vida no seo das nosas sociedades. Si non sabemos responder correctamente, por medo a quedarnos nas marxes.
A semana pasada,... [+]
Cada vez escoitamos máis sobre as necesidades, desexos e iniciativas que xorden nos nosos territorios e nas nosas vidas, sobre a necesidade de traballar as relacións e proxectos público-comunitarios, e é un auténtico motivo de satisfacción, xa que se trata dun modelo... [+]
Elkarrizketa berritu dugu fakultateko idazkaritzan, auskalogarrenez: urruti daude, euren matrikula egiteko, ikasleak bakarrik etortzen ziren garaiak. Aspaldixko aldatu zen joera, eta gurasoek –nabarmenago amek– gero eta paper aktiboagoa hartzen dute seme-alaben... [+]
O argumento dun silogismo contén tres proposicións, das cales a última se infere necesariamente das outras dúas. Con esta lóxica deductivo pódese analizar, ao meu xuízo, o longo e traumático conflito socio-ecolóxico de Aroztegia que se está producindo en... [+]
Berriki landu ditut klasean Etxahun Barkoxeren kobla eder eta hunkigarriak. Gaizo gizona! “Edertasunez praube” sortu zelako hasi zitzaizkion etxeko nahigabeak, baina hamazazpi urtetan zen pulunpaka sartu zorigaitzaren itsasoan, maite zuen Marie Rospide doterik gabeko... [+]
Os últimos días foron de gran importancia para o movemento en defensa da vivenda e para a loita contra os especuladores en Barcelona. A madrugada do 28 de xaneiro, un Exército de Policía atacou sen previo aviso á Vella Massana (centro social ocupado) do barrio de Raval, a... [+]
Non quero que a miña filla se disfrace de xitana nos caldereros. Non quero que os nenos xitanos da escola da miña filla gocen de xitanos nos caldereros. Porque ser xitano non é un disfrace. Porque ser xitano non é unha festa que se celebra unha vez ao ano, manchada de roupa... [+]
O camiño faise paso a paso, e hai un tempo aprendín que parece feito polo principio. Pero a xente tamén quere aprender a encher esa frase de contido. Só non podemos conseguir nada, quizá axiña que como comecemos. Incluso a gran afluencia de xente pode complicar a... [+]
Non actuou correctamente, había que tomar medidas, si non, non aprendemos. Ao parecer, non se daba conta do impacto do que fixera, seguía normal, ás veces cun aspecto máis feliz que os que lle rodeaban. Ademais, fala demasiado alto, iso non lle gusta a ninguén. Como as... [+]
Hezkuntza Sailak ez ei du ulertzen publikoko langileak zergatik joan garen grebara. LAB sindikatuari galdetzea dauka. Sindikatu horrek akordioa sinatu zuen sailarekin, 2023ko apirilean. Urte bi geroago grebara deitu dute haiek ere, aurrekoetan ez bezala, Hezkuntza Sailak... [+]
Profesor de Historia en homenaxe a un ex compañeiro que acaba de xubilarse. Bravo e máis bravo!
As leis educativas subliñan a importancia de fomentar o pensamento crítico no alumnado. Pero o claustro de profesores, nun tempo un espazo de debate de ideas e contraste de... [+]
A democracia liberal nos países occidentais parécese cada vez máis a unha democracia minimalista. O núcleo da definición sería que se respectan os cambios de goberno nas eleccións. A esta variante autoritaria, os politólogos Levitsky e Way chamárono autoritarismo... [+]