Xente rara
- O vídeo da nova canción de Rammstein, “Deutschland”, trouxo polémica. Ou, mellor dito, o anuncio do vídeo da nova canción é o que desatou o ballón. Ao longo de 35 segundos, catro membros do grupo locen uniforme de campo de concentración, cun colar de bidueiro no pescozo, esperando a orde de execución. Non se ouve máis que unha melodia melancólica. Un político da CSU convidou ao equipo a visitar Dachau, a quen o responsable de asuntos de antisemitismo do goberno federal acusa de "mal gusto pola liberdade artística". Máis humildemente, outros insistiron en que o Holocausto non debería ser utilizado como cebo comercial.
Iso, un mero anzol, porque non era máis que un anuncio: tras a publicación do vídeo, o 28 de marzo, quedou claro que unha pasaxe de concentración celaica non é máis que un longo repaso aos buracos negros da historia de Alemaña. Un repaso posmoderno, pasado pola criba de imaxes de cine e cargado de horrores extraídos da imaxinación dos membros de Rammstein. Ninguén, con todo, atopou nin rastro dunha posible simpatía polo nazismo.
Os membros de Rammstein naceron na década dos 60, a máis nova en 1971, en Alemaña do Leste. Con todo, sabían que vestir o uniforme dos xudeus –sen facer ningún xesto, sen facer ningún tipo de burla ás vítimas– sería provocación, o que espertaría a curiosidade dos seus seguidores. En concreto, acúsaselles deste uso perverso. Con todo, a prensa –FACE, Der Spiegel, Die Zeit– foi capaz de criticar a intención do grupo e de analizar e valorar o que se ve no vídeo. Hai quen aplaudiu a visión irónica do problema da identidade nun momento no que “as políticas de identidade están a endurecerse”. Ninguén pediu que se lle prohiba. Ninguén irá ao cárcere.
A xente é estraña fose de España.
O Concello de Donostia-San Sebastián anunciou no pleno do pasado xoves que aumentará a taxa de lixos un 26,5 % a partir de xaneiro de 2025, alegando que a Lei 7/2022 de Residuos obriga a iso. Eguzki, pola súa banda, denunciou que a lei só aplícase en termos de custos, e que... [+]
