Iso, un mero anzol, porque non era máis que un anuncio: tras a publicación do vídeo, o 28 de marzo, quedou claro que unha pasaxe de concentración celaica non é máis que un longo repaso aos buracos negros da historia de Alemaña. Un repaso posmoderno, pasado pola criba de imaxes de cine e cargado de horrores extraídos da imaxinación dos membros de Rammstein. Ninguén, con todo, atopou nin rastro dunha posible simpatía polo nazismo.

Os membros de Rammstein naceron na década dos 60, a máis nova en 1971, en Alemaña do Leste. Con todo, sabían que vestir o uniforme dos xudeus –sen facer ningún xesto, sen facer ningún tipo de burla ás vítimas– sería provocación, o que espertaría a curiosidade dos seus seguidores. En concreto, acúsaselles deste uso perverso. Con todo, a prensa –FACE, Der Spiegel, Die Zeit– foi capaz de criticar a intención do grupo e de analizar e valorar o que se ve no vídeo. Hai quen aplaudiu a visión irónica do problema da identidade nun momento no que “as políticas de identidade están a endurecerse”. Ninguén pediu que se lle prohiba. Ninguén irá ao cárcere.

A xente é estraña fose de España.