Nós o día do calderero, os xitanos PNVero día
Con motivo do Día do Calderero, propuxen a un amigo xitano que ían celebrar o día do PNVero. Despois de dar conta nos entroidos de Euskal Herria dos hábitos de representación dos xitanos reparadores e das familias xitanas do leste de Europa e do personaxe que fai de oso, expresoume a súa sorpresa. Nalgúns pobos coñéceselles como Hungrino.
No século XV os xitanos foron benvidos, pero a partir do século XVI comezou a persecución popular e institucional contra eles. Danse excepcións se os xitanos cumpren unha serie de requisitos: abandonar a súa identidade, ter un aproveitamento mutuo e evidente entre xitanos e vascos, falar de romnel, ter arraigamento…
Os xitanos tiven amigos e veciños en diferentes barrios, en Bilbao a Vella, nas rúas Prim e Ollerías de Santutxu e en Zorroza, por exemplo. Na Herriko Taberna de Bilbao a Vella dábase a oportunidade de facer merenda aos fillos máis pobres dos xitanos. O criterio era a solidariedade, non a beneficencia ou o paternalismo. O irmán do meu avó, Gregorio, compartía con eles no barrio Bengoetxe de Galdakao.
Os vasquitos a miúdo enchen a boca de integración social, pero as interaccións entre diferentes están absolutamente estereotipadas e cheas de tópicos. Por exemplo, nun acto organizado por Gure Esku Dago, no campo de fútbol de San Mamés, uns xitanos cantaron Hegoak ebaki banizkion (O Corte das Ás). Cantaron con música folclórica. Para os abertzales era inimaxinable convidar a un grupo de rap xitano. Os xitanos non son o que queremos, ou o que nos convén. Son xitanos porque son o que son. Cos musulmáns e os negros pasa o mesmo, convidámoslles a preparar o cuscús ou a bailar descalzos, deixando de lado a súa diversidade e as súas diferenzas.
Gränser Utan, en filme om idrott ocj integration, trátase dun documental publicado en 2005 e que conta coa colaboración de Osama Krayem. Trátase dun traballo sobre o éxito da integración social en Suecia. Osama xa participou nos atentados de Bruxelas en 2016, nos que morreu asasinado por eta. En 1994, un mozo negro chamado Joseph Skipper irrompeu na casa da famosa Rosa Parks e, tras mallala, rouboulle un total de 53 dólares.
Moitas veces gustaríame ser astronauta, como Maisha MC. O rapero foi membro do grupo 121 Krew e este traballador da NASA, Eneko Axpe, sinala na canción “Non fagas caso” o seguinte: “Pero unha vez conseguida a liberdade, a ikurriña, escoita, Eneko queimaraa”.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Hai quen, sendo un cerebro brillante, con definicións de "pouco detalle", son expertos en transformar e transformar o mesmo, dito doutro xeito. Era súa e foi un proxecto in eternum que se repetiu durante décadas. Esta era unha das principais razóns para deixar de ser... [+]
O 26 de decembro, durante un ataque aéreo, o Exército israelí matou a cinco xornalistas palestinos que tentaban chegar á cidade. Con eles mataron a 130 xornalistas palestinos. Esta noticia lembroume un par de cousas, a primeira, a persecución que sofren os verdadeiros... [+]
Nos últimos meses tocoume traballar en varios institutos e, nalgún momento, tiven que falar cos alumnos das posibilidades que ofrece o mercado laboral. A tipoloxía dos alumnos é variada e nunha mesma cidade varía moito dun barrio a outro, dun instituto a outro, e tamén... [+]
A nena que aparece no centro da fotografía, que dificilmente se pode considerar histórica, está a escribir unha lista de adxectivos: eu, ti, el, nós, vós, eles. Mirando cara abaixo, non puiden ver como era a súa mirada.
Insensible ao labor do fotógrafo, vostede, lenta e... [+]
Cando traballas con persoas maiores ou con persoas con diversidade física e neuronal, dásche conta de que a idea da competencia na nosa sociedade limítanos moito como especie. É dicir, o noso sistema ponche en valor por facer as cousas de maneira específica, e o que non o... [+]
Quería escribir polas luces de Nadal e reivindicar que se converta nunha tradición anual nesta época de iluminacións de rúas, un espazo público acolledor, alegre e gozoso desde o punto de vista da clase. Pero, por suposto, tamén espazos públicos cálidos onde algúns... [+]
Perdoa aos carballais, encinares, olmos, garzas, fresnos, alisedas, castañares, bidueiros, gorostidias, manzanales, piñeirais e a todas as sociedades das árbores, pero hoxe o hayedo ten unha cita con motivo das celebracións da fronteira invernal.
Resúltame máis fácil... [+]
Volve Euskaraldia. Ao parecer, será na primavera do ano que vén. Xa o presentaron e a verdade é que me sorprendeu; non o propio Euskaraldia, senón a lema del: Farémolo movéndonos.
A primeira vez que a lin ou escoitado, vénme á cabeza o título da obra que puxeron para... [+]
Ildo beretik dator Eusko Jaurlaritza berriaren politika. Hitzak bai, baina ekintzak ez dira argi ikusten Pradalesen gobernuak aurkeztutako aurrekontuan.
Cando o sistema colonial capitalista heteropatriarcal cuéstionase e loita, ataca sen piedade. Utilizando todas as ferramentas ao seu alcance para fortalecer, fortalecer e consolidar o poder institucional, os medios, a xustiza, a lingua, a cultura, a violencia...
En Suíza,... [+]
Non sei si vostedes tamén teñen a mesma percepción –recoñézoo: aquí empecei a escribir de maneira acientífica–. Refírome á extensión natural da palabra preguiza. Cada vez escoito máis nos recunchos de Hego Euskal Herria: eúscaro, español e, por suposto,... [+]
Moitos en Nadal sentimos máis preguiza que ilusión ao pensar nas comidas e encontros familiares. Pero adiantámosvos que non é a comida a que nos fai sentirnos colectivamente incómodos, senón a normatividad que define á familia tradicional. É máis,... [+]
Sempre me pareceu máis significativo o modo que se di en castelán aos carruajes que se poden atopar aquí e alá: humilladero. Non é un nome bastante lixeiro, branco ou non ten ningunha connotación? Á fin e ao cabo, todo o que pasaba por alí debía ser humillado. É sabido... [+]
O final da República Árabe Siria causou unha gran sorpresa pola forma en que se produciu: rápida e case sen resistencia. Con todo, non é tan estraño si temos en conta que o país estaba destruído, empobrecido e trocado. Hai tempo que a maioría dos sirios non se preocupaba... [+]