O novo disco de Joseba Irazoki e Lagunak está a ter un gran eco, está a ser moi aplaudido, e non é de estrañar. É un disco redondo, un traballo excelente.

É unha boa continuación do primeiro disco que publicaron en 2014. Fixeron un son de grupo compacto, e nótase que as cancións están moito máis elaboradas que no anterior disco. Pódense escoitar melodías, ritmos e preciosas pinceladas. Ademais, Joseba tamén foi máis fino como cantante, cambiou un pouco de voz, para ben.

Joseba Irazoki (voz, guitarra e kaoss pada), Felix Buff (batería e voz), Ibai Gogortza (guitarra) e Jaime Nieto (baixo) son dous músicos moi coñecidos que voan libremente a través das cancións. Teñen moita curiosidade, imaxinación, valor e coraxe. A chegada, as ganas de experimentar e probar, e o bo gusto. O espello de todo iso é unha preciosa selección de cancións de rock e psicodelia que hai no disco.

Os sons das cancións foron elaborados por Irazoki, fóra da canción Gezurrezko bizia que creou Felix Buff. As letras foron escritas polo propio Irazoki e por Xabier Gantzarain, Beñardo Goietxe, Dani Irazoki, Mikel Taberna e Edu Zelaieta.

Nas cancións hai berros a favor da liberdade e reflexións crúas sobre o ser e a situación que vivimos: “Loitadores para ser libres, vós sodes os nosos guías” (Lucio e Durutti), “O mundo méteseche na cabeza, pero a cabeza non no mundo, voa, busca o ceo” (A competitividade), “No prato das pobres forraxes das grandes cadeas” (Tendo fame), “É necesario aceptar as regras, é a normalidade, é facer mensaxeiro do poder” (Castigo).

Por último, cabe destacar a participación de quen axudaron ao equipo a realizar o seu traballo: Aida Torres (voz), ager Insunza (pedalsteen), Abraham Boba (teclados), Ruben Caballero (guitarra), Israel Marco (teclados), Johannes Buff (gravación, mesturas e produción), Iñigo Irazoki (gravación), Jonan Ordorika (master), Serafim Musa (ilustración).