Para os euskaldunes tamén valería o que acaba de escribir Corinne Morel Darleux, electo da Parti de Gauche francesa: “Deberiamos fixarnos máis frecuentemente no que ocorre noutros lugares. Mentres nos manifestamos baixo a lema Aínda estamos a tempo, en Inglaterra estaban a organizarse bloqueos gritando Non temos máis tempo. Aí poderíanse facer comparacións interesantes co bloqueo á mina de carbón alemá, organizado no cume dos produtores de petróleo de Pau ou coa loita non violenta que Alternatiba propugna en Francia. Pero de momento en Francia falouse pouco dese movemento que se creou en Inglaterra co fin de internacionalizarse”.

A firma XR estendeuse por primeira vez ás accións de moitos conflitos en Gran Bretaña: Desaparición X (extinction), rebelión R (rebellion). Un reloxo de area que se debuxa facilmente xogando con X e que suxire que o tempo de reacción esgótase para evitar a catástrofe.

Na páxina web do movemento, un dos creadores, Galiña Bradbrooke, presenta as últimas evidencias científicas do quecemento climático e explica como están a suceder os anos dos polos de xeo, a perda do albedo, o risco de continuación do fascismo e os mecanismos que utiliza a oligarquía para afastarse do resto dos mundanos que nos van a golpear. Por iso, di, é urxente cambiar de rumbo, é posible técnica e economicamente, os políticos non fan nada e, por tanto, temos que articular unha nova relación de forzas e tomar as cousas nas nosas mans.

Pero XR fala dunha relación política de forzas, á marxe das campañas sentimentais polo clima, como di Greta Thunberg: “Non podemos salvar a Terra xogando coas súas normas, hai que cambiar as normas. Na actualidade non existe ningunha política necesaria para evitar a destrución do clima. Temos que cambiar o sistema, porque estamos en crise. E temos que empezar enseguida. Coma se viñésenos a guerra”.

O 31 de outubro celebrouse unha sentada fronte ao Parlamento británico para reivindicar a sublevación contra o goberno de Londres (Declaration of Rebellion), que foi detida. No acto interveu Greta Thunberg, unha moza sueca de 15 anos que está en folga escolar porque o seu goberno non fai nada no problema do clima. «Os datos do que pasa parecen non importar hoxe en día, os políticos non escoitan aos científicos. Se iso é así, por que teño que aprender? Si á xente adulta non lle importa o noso futuro, entón a min tamén”.

Durante o acto, a Policía detivo a 15 protestantes por obstaculizar a circulación dos seus vehículos. Nas seguintes dúas semanas arrestáronse 60 máis por participar en actos de desobediencia organizados por XR: curtas de rúas, pintadas nas paredes do Ministerio de Medio Ambiente e outras sedes oficiais, encadearse na entrada de Downing Street onde reside o primeiro ministro...

O 17 de novembro, miles de persoas participaron no Rebellion Day, unha xornada de loita antiterrorista na rexión. O cinco pontes principais de Londres foron bloqueados durante varias horas, o que provocou unha gran colisión de tráfico. The Guardian dixo ao día seguinte que foi “un dos maiores actos de desobediencia civil pacífica no Reino Unido das últimas décadas”. Días despois, varias rúas de Londres foron bloqueadas por cruces e outras cidades como Oxford ou Cambridge acolleron protestas similares.
Extinction Rebellion fai tres requirimentos. Unha, que os gobernos conten á cidadanía a verdade da crise ecolóxica. Dous, organizar unha mobilización mundial, na II. Igual que na Guerra Mundial, para reducir as emisións netas de carbono até o 0 en 2025, adoptando decisións políticas vinculantes e reducindo os niveis de consumo actuais. Tres, organizar as Asembleas Cidadás que supervisen os cambios.

Para conseguilos, XR asume como misión mobilizar o 3,5% da poboación mediante instrumentos de loita pacíficos e funcionando de forma descentralizada. Como? Voskoboynik, de Daniel Macmill, explicou en Rede Pepper que “XR quere conseguir unha escalada tremenda do movemento, encadeando a mobilización de masas, a desobediencia civil e as detencións. Como di o filósofo Rupert Read, que participa en XR, ‘o noso obxectivo a longo prazo é crear unha situación na que o Goberno non poida ignorar á crecente multitude que quere evitar a destrución do clima’. (...) A base desta teoría está no papel das ‘detencións de masas’ nos movementos históricos e a que o politólogo Erica Chenoweth denomina ‘Lei do 3,5%’: que ao longo da historia os movementos necesitaron unha participación activa e continuada desa porcentaxe da poboación para derrubar as ditaduras”.

A pesar das porcentaxes exactas, Corinne Morel cre que o XR trae unha nova mensaxe para sanar o cansazo que sofren os militantes de esquerdas e ecoloxistas na procura das masas: "Que non hai por que reunir a millóns de persoas. En lugar da cultura das peticións, as manifestacións e outras prioridades, XR quere utilizar accións non necesariamente masivas pero si ‘disruptivas’, é dicir, excitantes e subversivas, sen violencia prexudicial. Para eles, o comezo dunha folga de fame ou a súa disposición a ir ao cárcere demostran o serio que é un tema e que se arrisca a si mesmo provoca respecto, espertar á xente. En definitiva, a idea é que “canto máis grave sexa o tema, menos fai falta que haxa moitos emprendedores”.

Ao parecer, XR xa adiantou que xa hai 500 persoas dispostas a ir ao cárcere nesta estratexia para loitar contra a dispersión. Non se esaxera a idea de sacrificar, dun ton excesivamente romanticismo revolucionario, ou mesmo do que só poden facer as persoas privilexiadas? As nais sen parella, as refuxiadas, as máis precarias entre os traballadores... non poderán entrar nestes casos. “Precisamente por iso –contesta– Morel: as persoas que teñen esa posibilidade teñen que estar en primeira liña. Pero non creas que é fácil para eles. Por iso estase preparando, tanto en reunións físicas, debates web, vídeos en Youtube...”.

A climatóloga Kate Marvel, que se uniu a Extinction Rebellion, dixo: “A miúdo pídenme que dea razóns para a esperanza. A xente quere ouvir que ao final todo vai acabar ben. Pero non podo dicir iso. O contrario da esperanza non é a desesperación, é a pena. Nós necesitamos valor, non esperanza. É coraxe decidir facelo ben, sen estar seguro de que todo vai acabar ben”. Quizá por iso XR puxo entre os seus eslóganes: “Hope dies, action begins“. Matar a esperanza, emprender a acción.